Ο Κωνσταντίνος Καζάκος, με το που τελειώνει τη σκηνή του στην Πλάκα, έρχεται με χαρά να μιλήσει στην Μαρία Ανδρέου για το περιοδικό «Enjoy»:
«Οταν με πήρε τηλέφωνο ο Μανούσος Μανουσάκης για τον ρόλο του γιατρού Μιχάλη Νικολαΐδη, είπα αμέσως ναι! Με τον Μανούσο έχω συνεργαστεί στη θεατρική παράσταση “Ποντικοπαγίδα” και ξέρω ότι ως σκηνοθέτης αγαπάει τους ηθοποιούς του και παίρνει από αυτούς τον καλύτερο εαυτό τους. Ο κόσμος στον δρόμο με φωνάζει “ντοτόρ”, έχει μεγάλη απήχηση ο ρόλος. Ο ήρωάς μου, αν και έξυπνος άνθρωπος, δεν μπορεί να δει το μέλλον. Είναι ένας επιστήμονας που θέλει να βοηθάει μόνο. Αφοσιωμένος στη δουλειά του, πιστεύει σε όσα λένε, ότι οι Νεότουρκοι θα φέρουν ισότητα και ισονομία στην πόλη. Είναι καλόπιστος».
Όταν τον ρωτάμε αν θα συνεχίσει να είναι στα επόμενα επεισόδια καλοκάγαθος, ο ίδιος αποκαλύπτει:
«Η οικογένεια του γιατρού Νικολαΐδη διαλύθηκε. Τον γιατρό θα τον σπάσουν, θα τον ισοπεδώσουν, θα τον τσακίσουν. Ο Νικολαΐδης με απειλή θα γίνει στρατιωτικός γιατρός των Νεοτούρκων και θα κληθεί να κάνει καλά τον άνθρωπο που έκανε το μεγαλύτερο κακό στη φαμίλια του, γιατί η γυναίκα του θα χάσει τη ζωή της βίαια». Και συνεχίζει: «Το πίστευα ότι αυτή η σειρά θα έχει επιτυχία, γιατί ο λαός μας, όσο και να λένε ότι ξεχνά εύκολα την Ιστορία του, δεν την ξεχνά! Και ειδικά οι νέοι είναι οι πιο πιστοί τηλεθεατές. Μέσα από αυτήν την παραγωγή μαθαίνουν τα λάθη του παρελθόντος μας».
Κύριε Καζάκο, τι έχει καταφέρει το «Κόκκινο ποτάμι»;
Έβαλε ένα λιθαράκι: να θυμηθεί ο ελληνικός λαός την Ιστορία του. Γιατί συνήθως την ξεχνάμε. Ακόμη και τα πολύ σημαντικά, όπως τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού, δεν τα φέρνουμε στην επιφάνεια. Οι Ελληνες που ζούσαν στον Πόντο το 1920, στην Πόλη, στη Σμύρνη ήταν πάνω 4.000.000 άνθρωποι. Αρα μιλάμε για ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του ελληνικού πληθυσμού, τη στιγμή που στην ελεύθερη Ελλάδα έμεναν 2.000.000 Έλληνες. Οι Έλληνες της Πόλης και του Πόντου ήταν ευκατάστατοι, μορφωμένοι, έμποροι, επιχειρηματίες, γαιοκτήμονες. Η επίσημη γλώσσα για το εμπόριο μέσα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν η ελληνική. Με αυτήν γίνονταν όλες οι συναλλαγές, άρα η επιρροή των Ελλήνων ήταν τεράστια, άρα και το μίσος των Νεοτούρκων προς τους Έλληνες ακόμη πιο μεγάλο.
Τι σας λέει ο κόσμος στον δρόμο;
Μου δείχνει τεράστια αγάπη. Έχει πολλή πλάκα που μου φωνάζουν «γεια σου, ντοτόρ». Γεια σου, γιατρέ. Μέσα από αυτή την προσφώνηση μου δείχνουν όλη την αγάπη τους. Ο ήρωάς μου είναι ένας σοβαρός επιστήμονας, ένας αξιόλογος άνθρωπος, που τον έχω αγαπήσει πάρα πολύ. Στα επόμενα επεισόδια θα τον δούμε να βοηθάει και να κάνει καλά τους εχθρούς του. Και μάλιστα αυτόν που του έχει κάνει το μεγαλύτερο κακό. Ο Νικολαΐδης είναι άνθρωπος καλόπιστος, επιστήμονας που χαίρει κύρους και σεβασμού. Μέσα από αυτόν τον ήρωα νιώθω ότι προσφέρω γενικότερα στην κοινωνία μας.
Τα παιδιά σας ήξεραν για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού;
Κάποια πράγματα… Τα οποία έμαθαν στο σχολείο και αυτά από καλούς δασκάλους και καλούς καθηγητές. Γιατί καλούς καθηγητές έχουμε. Δυστυχώς το σχολείο το μόνο που κάνει είναι να στέλνει τα παιδιά στο φροντιστήριο για να αποστηθίζουν τη σχολική ύλη για να περάσουν στο πανεπιστήμιο. Η παραπαιδεία ξεζουμίζει τους γονείς. Η αποστήθιση δε της σχολικής ύλης δημιουργεί παιδιά χωρίς κριτική σκέψη, που δεν ξέρουν την Ιστορία της χώρας τους. Η μάθηση και η γνώση έχουν περάσει σταθερά στα χέρια της οικογένειας. Η οικογένεια είναι ο πιο σημαντικός θεσμός ακόμη για την παιδεία των παιδιών. Είναι κρίμα, θα έλεγα καλύτερα ότι είναι ηλίθιο, τα παιδιά να διαβάζουν για τον βαθμό και όχι για την ίδια τη γνώση.
Οι Πόντιοι τι σας λένε; Όταν βλέπουν το παρελθόν τους στη μικρή οθόνη;
Αισθάνονται δικαίωση. Έχω πολλούς φίλους από τη βόρεια Ελλάδα. Οι παππούδες τους τα έχουν ζήσει όλα αυτά τα τραγικά γεγονότα και τα ξέρουν από μικρά παιδιά. Στη Θεσσαλονίκη οι άνθρωποι, όταν βλέπουν τη σειρά, κλαίνε. Μου του έλεγαν όταν είχα ανέβει στη συμπρωτεύουσα και μου ανέφεραν ότι ανοίξαμε ένα τεράστιο παράθυρο στην Ιστορία τους και ότι μακάρι και άλλες χώρες να αναγνωρίσουν τη Γενοκτονία των Ποντίων.
Ο Μανούσος Μανουσάκης είναι στα καλύτερά του;
Ναι. Σε μεγάλα κέφια και με μεγάλη καλλιτεχνική ωρίμανση. Ξέρει τι θέλει από τους ηθοποιούς του και πώς θα το πάρει. Του αρέσει να βλέπει τους ηθοποιούς του να ανθίζουν υποκριτικά. Είναι ένας κλασικός μπαμπάς που καμαρώνει και θαυμάζει τα παιδιά του. Σαν πατέρας μάς δίνει προστασία και μεγάλη ασφάλεια. Οταν βλέπεις μέσα στο κρύο τον σκηνοθέτη σου να πέφτει μέσα σε ποτάμι και να πίνει νερό αχόρταγα για να δείξει πώς θέλει από τους ηθοποιούς να αποδώσουν τη σκηνή από τις πορείες θανάτου, κι εσύ εμπνέεσαι από το πάθος του.
Πώς σας φαίνεται που η σειρά προβάλλεται τη στιγμή που η γειτονιά μας φλέγεται και υπάρχουν σκέψεις να δημιουργηθούν ακόμη και κλειστές δομές για πρόσφυγες στα ακριτικά νησιά μας;
Τραγικά επίκαιρο. Όλα αυτά που ζούμε είναι σαν ταινία. Σαν να μη συμβαίνουν στα νησιά μας, στα σύνορά μας. Λες «δεν μπορεί να γίνεται κάτι τέτοιο. Να μιλάνε για κλειστές δομές σε ακριτικά νησιά». Θα φυλακίσουμε νέους ανθρώπους σε έρημα νησιά; Δεν σας φαίνεται απάνθρωπο; Δεν μου φαίνεται σωστή λύση ούτε για εμάς, γιατί ελλοχεύει και εθνικός κίνδυνος, ούτε και ηθικά για τους πρόσφυγες. Αλλά όπως στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι οικονομικοί κολοσσοί είχαν την ιδέα για τη δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης, έτσι και σήμερα παίζονται άλλα παιχνίδια. Ποτέ δεν δικάστηκαν για τα εγκλήματα πολέμου οι μεγάλες εταιρίες που έβγαλαν κέρδη. Σήμερα η Ιστορία επαναλαμβάνεται γιατί οι άνθρωποι δεν αλλάζουν και κοιτά ο ένας να φάει τον άλλον. Μικρές εστίες πολέμου παντού. Ο άνθρωπος μπορεί να γίνει τα καλύτερο και το χειρότερο ζώο. Πάντως η Ελλάδα δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος όλων των προσφύγων, αλλά μόνο αυτό που της αναλογεί. Η Ε.Ε. ας πάρει και αυτή το ανάλογο βάρος. Αν βάλουμε τους πρόσφυγες σε γκέτο… τι λέμε τώρα, το 2020… ντρέπομαι και που το αναφέρω αυτό, δεν θα γίνει έκρηξη; Δεν θα επαναστατήσουν; Πόσο βοηθούν αυτά τα κέντρα στα νησιά; Εγκληματικότητα δεν υπάρχει μέσα στις δομές; Νιώθω ότι δεν υπάρχει σχέδιο με το Προσφυγικό. Ούτε ψυχραιμία.
Τι θα μπορούσαμε να κάνουμε με τους Σύρους πρόσφυγες;
Στους Σύρους το κράτος μας πρέπει να φερθεί διαφορετικά. Είναι άνθρωποι με μεγάλο πολιτισμό, καλλιεργημένοι, μορφωμένοι, που δεν ήθελαν να φύγουν από τις εστίες τους, αν δεν έτρωγαν τις βόμβες στο κεφάλι. Η ελληνική Πολιτεία τη στιγμή που έχουν μεταναστεύσει 700.000 Ελληνόπουλα στο εξωτερικό και έχει ερημώσει η ελληνική ύπαιθρος θα μπορούσε να αφομοιώσει τους πρόσφυγες από τη Συρία. Θα έδιναν ζωή στα χωριά μας που έχουν ερημώσει. Η χώρα μας έχει τρομερή υπογεννητικότητα. Θα μπορούσαμε να τους δίναμε μια νέα πατρίδα και αυτοί να μας έδιναν τα νιάτα τους και τις γνώσεις τους. Η Ελλάδα δεν έχει να φοβηθεί. Εχει γερά θεμέλια στον πολιτισμό της, στην Ιστορία της και στα θρησκευτικά της πιστεύω. Είναι ευλογημένο οικόπεδο και την αγαπούν όσοι έρχονται να μείνουν σʼ αυτήν.
Τι γίνεται με τον κορΩνοϊό; Πόσο έχει πλήξει τον κλάδο σας;
Πάρα πολύ. Ειδικά το θέατρο. Υπάρχει η συλλογική ευθύνη, όμως, και πάνω από όλα είναι η δημόσια υγεία. Είναι μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Μια λάθος κίνηση από το κράτος και μπορεί να αποβεί μοιραία για το σύνολο, όπως στην Ιταλία όπου δεν ελέγχθηκε καλά η κατάσταση. Πρόκειται για πανδημία. Ωστόσο ζούμε μια περίοδο φόβου και τρόμου παγκοσμίως. Χρειάζεται όμως ψυχραιμία.
Πώς βλέπετε την ανθρωπότητα σήμερα;
Αγριεύει η κατάσταση παγκοσμίως. Μεγάλη οικονομική κρίση. Ο καπιταλισμός τρώει τις σάρκες του. Μακάρι να ελπίζαμε σε καλύτερες οικονομικά μέρες, αλλά η πραγματικότητα έρχεται και μας διαψεύδει. Τώρα δε με τον κορονοϊό είναι σαν να βιώνουμε μέρες που θυμίζουν ένα μεγάλο κραχ. Και όταν έρχεται το κραχ, η κρίση, ξεσπά ο πόλεμος, για να ξεκινήσουν τα εργοστάσια όπλων να δουλεύουν. Ετσι ανάβουν το κουμπί της οικονομίας ξανά και ρέει χρήμα.
Τι εύχεστε γιʼ αυτή τη σειρά;
Να γίνει και ταινία. Είμαστε τυχεροί, έδεσε το γλυκό. Αυτός ήταν κοινός στόχος. Μια σειρά αξιώσεων. Να βγάλουμε τον καλύτερό μας εαυτό. Η επιβράβευση του κόσμου μάς δίνει φτερά. Ολοι είμαστε ευτυχείς για την καλή πορεία. Δεν μας νοιάζουν οι δυσκολίες, αλλά το μήνυμα.
