Ο ενωματάρχης Βασίλης Προύσαλης, o δίκαιος αστυνόμος με τη χρυσή καρδιά και την απέραντη αγάπη για το χωριό του, το Διαφάνι.
Eνας ήρωας που έχουν ξεχωρίσει από το σίριαλ-φαινόμενο του ΑΝΤ1 «Aγριες μέλισσες», το οποίο θα δούμε ξανά στη μικρή μας οθόνη με νέα επεισόδια, αν όλα πάνε καλά με τη μάχη που δίνει η χώρα μας με τον κορωνοϊό, από τον Μάιο. Το «Enjoy» και η Μαρία Ανδρέου μίλησαν με τον αγαπημένο ηθοποιό Γιώργο Σουξέ που μένει στο σπίτι:
Πριν από τα μέτρα της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση του κορονοϊού η παραγωγή της σειράς «Αγριες μέλισσες» αλλά και ο ΑΝΤ1 αποφάσισαν να σταματήσουν τα γυρίσματα του πιο επιτυχημένου σίριαλ της σεζόν αλλά και των τελευταίων ετών… Πώς σας φάνηκε η απόφαση;
Πολύ σωστή και με γρήγορα αντανακλαστικά. Όταν σε ένα σίριαλ εργάζονται πάνω από ογδόντα άτομα, είναι απόλυτα λογικό η παραγωγή να πάρει τις προφυλάξεις της για την υγεία μας και την ασφάλειά μας. Στενοχωρήθηκα πολύ, όπως όλοι μας, που φύγαμε από το Διαφάνι, γιατί αυτό ήταν καθημερινά το σπίτι μας, καθώς στην πραγματική οικία του ο καθένας πήγαινε για έναν ύπνο και μετά πάλι στο Διαφάνι. Τώρα, μας εκδικείται το… αληθινό μας σπίτι (σ.σ.: γέλια). Αν πάνε όλα καλά, όπως λένε και στην παραγωγή, μπορεί να επιστρέψουμε στο τηλεοπτικό μας χωριό τέλος Απριλίου ή αρχές Μαΐου για γυρίσματα. Οταν βλέπεις πώς έχει εξαπλωθεί αυτός ο ιός στην Ιταλία, στην Ισπανία, τη Νέα Υόρκη και πόσοι πεθαίνουν καθημερινά, συμμορφώνεσαι με την καραντίνα. Γέμισε η Ιταλία φέρετρα…
Σωστά πήραν τα μέτρα;
Τι μπορούσαν να κάνουν, όταν ξέρουν τις δυνατότητες του Εθνικού Συστήματος Υγείας; Προτίμησαν την απαγόρευση της κυκλοφορίας. Βάλανε πάνω απ’ όλα την υγεία των πολιτών, αντί την οικονομία. Η οικονομική κρίση θα είναι πολύ μεγάλη. Τη στιγμή που η Ελλάδα έχει εστιάσει στον τουρισμό, αυτή η χρονιά είναι χαμένη. Αυτό που ζούμε με την πανδημία είναι μία άλλη μορφή πολέμου. Η Ευρώπη έχει γερά τα θεμέλια της δημοκρατίας, δεν νομίζω ότι η απαγόρευση της κυκλοφορίας θα καταπατήσει βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, όπως αυτά της ελευθερίας μας, αλλά ακόμη μία φορά θα ταρακουνηθεί το οικοδόμημα της Ε.Ε., με τον Βορρά και τη Γερμανία να έρχονται αντιμέτωποι με τις χώρες του Νότου, που ζητούν έμπρακτη οικονομική αλληλεγγύη.
Τι σκέφτεστε αυτές τις μέρες;
Ότι κάθε μέρα που περνά πρέπει να νιώθουμε τυχεροί που ζούμε. Όταν κοιτάζω τον ουρανό το βράδυ από τη βεράντα μου και βλέπω αυτό το απέραντο χάος με τα αστέρια, νιώθω πόσο ασήμαντοι είμαστε. Ήρθε στα χρόνια μας αυτή η πανδημία για να μας κάνει γνωστό αυτό που έχουμε φιλοσοφήσει πολλοί άνθρωποι, πιστεύω, ότι είμαστε ένα τίποτα! Μεγάλη ιδέα είχαμε για τον εαυτό μας! Αλλά το κάθε κακό που γίνεται πρέπει να το βλέπουμε πάντα με θετική ματιά. Σαν μια ευκαιρία. Να, λοιπόν, που μέσα σε συνθήκες ιδιότυπου πολέμου οι οικογένειες θα βρεθούν ξανά μαζί. Τα ζευγάρια θα έχουν χρόνο να τα πουν. Έρωτας στα χρόνια του κορωνοϊού. Να λύσουν τα θέματά τους, να μιλήσουν, να δουν τα παιδιά τους, να διορθώσουν πιθανά λάθη στην επικοινωνία τους. Με το τρέξιμο οι ανθρώπινες σχέσεις δεν μπορούσαν να καλλιεργηθούν. Δεν ξέρω αν η φύση μάς εκδικείται μέσα από την πανδημία, καθώς δεν της έχουμε φερθεί με τον καλύτερο τρόπο, αλλά βάναυσα και άπληστα με τους πόρους της, όμως ίσως μας φέρει αντιμέτωπους με τον εαυτό μας και τις επιλογές μας. Εδώ θα φανεί ποιοι γάμοι έγιναν από αγάπη και ποιοι από συμφέρον, ως σύμβαση. Εδώ θα ενωθούν ζευγάρια για να επιβιώσουν, αλλά όσο περνά ο καιρός ο εγκλεισμός θα βγάλει στην επιφάνεια και τα αληθινά συναισθήματά τους.
Νιώθετε φυλακισμένος μέσα στο σπίτι σας; Αντέχετε;
Φυλακισμένος στο σπίτι μου; Μαρία, εγώ έχω κάτσει επτά μήνες σ’ ένα δωμάτιο νοσοκομείου με λάμες στο πόδι ύστερα από τροχαίο, όταν ένα αυτοκίνητο έπεσε πάνω στη μηχανή που οδηγούσα. Δεν ήξερα για μήνες τι τροπή θα πάρει η υγεία μου, τι θα γίνει με το πόδι μου. Σκεφτόμουν μέσα στο νοσοκομείο τις ώρες της μοναξιάς και αν γίνει ένας σεισμός ποιος θα με βοηθήσει. Οποιος έχει αναγκαστεί να μείνει μήνες και χρόνο σε νοσοκομείο με επεμβάσεις δεν πτοείται να μείνει σπίτι του. Στο νοσοκομείο παρακαλούσα να βρεθώ στο σπίτι μου. Μετά το τροχαίο τα βλέπω όλα αισιόδοξα. Και να βαρεθώ στο σπίτι -που δεν βαριέμαι, γιατί με τις «Μέλισσες» έτρεχα μαραθώνιο και το σπίτι μου ήταν άνω κάτω, και τώρα βρήκα χρόνο να το τακτοποιήσω- βγαίνω στο μπαλκόνι και μιλώ στους γείτονες, ακόμη και σε αυτούς που δεν μιλούσα. Δεν θέλω να κάνω άσχημα σενάρια με το μυαλό μου, αντιμετωπίζω ρεαλιστικά μια πανδημία και αξιοποιώ τον χρόνο που έχω για να διαβάσω βιβλία, να ακούσω μουσική, να μιλήσω με φίλους από το τηλέφωνο. Θα έλεγα ότι και ως άνθρωπος είμαι μοναχικός, λαχταρώ την ησυχία του σπιτιού μου. Δεν άλλαξε για μένα κάτι, όσον αφορά την ψυχολογία μου. Μου λείπει η δουλειά μου, αλλά όταν ξέρω ότι αντιμετωπίζουμε μια πανδημία, συνειδητά αυτοπεριορίζομαι. Μακάρι να βρεθεί το εμβόλιο γρήγορα.
Ποιος είναι ο Προύσαλης;
Μια Βαβέλ… συναισθημάτων. Ο ρόλος του αστυνομικού μού ήταν αντιπαθής καθ’ όλη την καλλιτεχνική μου πορεία. Οπως αντιπαθώ τον ρόλο των γιατρών και των δικηγόρων υποκριτικά. Τι κάνει ένας αστυνομικός; Συλλαμβάνει, προφυλακίζει. Οταν πήρα τα πρώτα σενάρια στα χέρια μου και είδα ότι ο Προύσαλης δεν ήταν ένας απλός αστυνομικός, αλλά ένας άνθρωπος που έχει γεννηθεί στο χωριό αυτό και με τους περισσότερους είναι παιδικός φίλος, έχει τρέξει μαζί τους στα χωράφια, έχει γλεντήσει στα πανηγύρια, είδα ότι ο ήρωάς μου έχει πολλά διλήμματα ανάμεσα στην εφαρμογή του νόμου και της δικαιοσύνης, αλλά και στις διαπροσωπικές σχέσεις. Ηταν σύνθετος ο ρόλος. Ο Προύσαλης είναι αστυνομικός σε μια κοινωνία που ξέρει. Γνωρίζει όσα τού λέει η μάνα του για τον Δούκα… Η κυρία Δέσπω, αν περπατούσε, πιστεύω ότι θα του έλεγε του Δούκα τα πράγματα έξω από τα δόντια ή θα τον σκότωνε (σ.σ.: γέλια). Αλλά αν τα εφαρμόσει ο Προύσαλης χωρίς να έχει αποδείξεις, ξέρει ότι Σεβαστός μπορεί να τον στείλει με τις γνωριμίες του στον Εβρο και έχει και τη μάνα του από πίσω για να φροντίσει. Δεν είναι ανίκανος ο Προύσαλης, αλλά προσεκτικός.
Πως επιλεχθήκατε για τον ρόλο του ενωματάρχη;
Με τον παραγωγό της σειράς, τον κ. Καραγιάννη, είχαμε δουλέψει μαζί και στην περσινή επιτυχία του ΑΝΤ1, την «Επιστροφή». Η σειρά αυτή, αν και βασιζόταν σε ξένο σενάριο, συνεχίστηκε μετά τα εξήντα επεισόδια πάνω σε ελληνικό σενάριο, γιατί άρεσε πολύ στον κόσμο. Κάποια στιγμή ο ήρωας που υποδυόμουν πέθανε. Βλέπω τον Καραγιάννη στο στούντιο και του λέω «με σκοτώσατε» (σ.σ.: γέλια)… Κι εκεί μου λέει «σε σκοτώσαμε, αλλά σε θέλω για έναν συγκεκριμένο ρόλο σε μια νέα δουλειά που ετοιμάζω». Προφανώς ήξεραν και η Τσαμπάνη και ο Χαρίτος, τα είχαν συζητήσει. Ο ρόλος, όπως μου λένε και οι τηλεθεατές στο σούπερ μάρκετ, μου ταιριάζει γάντι. Πήγα τώρα να ψωνίσω στο σούπερ μάρκετ με τα γάντια και τη μάσκα, και μου λένε «είστε ο Προύσαλης»… Βγάλαμε φωτογραφίες στο σούπερ μάρκετ με τους θαυμαστές της σειράς, με τη μάσκα. Η αγωνία όλων ήταν πότε θα βάλω τη συμμορία δολοφόνων, τον Δούκα και τον Μελέτη, στη φυλακή… Χάρηκα που είδα τον κόσμο να γελά και δεν τους έχει πάρει από κάτω η κατάθλιψη. Δεν είναι και λίγο ύστερα από 10 χρόνια Μνημονίων και η πανδημία καπάκι! Οι ψυχολόγοι θα κάνουν χρυσές δουλειές. Soldout… Το καλό είναι ότι στα δύσκολα γινόμαστε μια γροθιά οι Ελληνες και δεν μας έφαγε το σαράκι του διχασμού.
Ποια ήταν η πιο δύσκολη υποκριτικά σκηνή;
Αυτή που το κοινό έχει επιλέξει και όταν με σταματούν στον δρόμο μου λένε ότι δάκρυσαν. Εκείνη που η κυρία Δέσπω ήθελε να γλεντήσει και δεν μπορούσε να σταθεί στα πόδια της. Εδώ θα σας εξομολογηθώ κάτι: Στη σκηνή αυτή έβλεπα τη μάνα μου. Επειδή και αυτή πέρασε παρόμοια προβλήματα, αυτά που έλεγε ο Προύσαλης στη μητέρα του, που την κανάκευε ως κορίτσι, τα ίδια έλεγα κι εγώ στη δική μου. Πολλά από τα λόγια που είπα ως Προύσαλης στη Δέσπω ήταν δικές μου ατάκες, αυτοσχεδίασα. Και η σεναριογράφος η Μελίνα Τσαμπάνη και ο σκηνοθέτης ο Λευτέρης Χαρίτος τα άφησαν, γιατί έβλεπαν ότι αυτά που έλεγα ήταν εκείνα που είχα πει φορτισμένα στη δική μου μάνα, είτε αυτά που δεν είχα πει και βρήκα την ευκαιρία να τα βγάλω από μέσα μου. Ξέρετε τι είναι να είσαι κατάκοιτος σε κρεβάτι; Με πήραν τα κλάματα σ’ αυτή τη σκηνή. Έκλαιγα πραγματικά, σαν να έβλεπα τη μάνα μου με το μπαστούνι στην πόρτα να μου λέει «θέλω να χορέψω». Συγκινήθηκα πάρα πολύ,γιατί θυμήθηκα πόσο φρόντιζα τη δική μου μάνα.
Τι σχέση είχατε με τη δική σας μητέρα;
Η μητέρα μου είχε τρία αγόρια και έναν σύζυγο. Τέσσερις άνδρες μέσα στο σπίτι. Ηταν και η νοικοκυρά του σπιτιού αλλά και εργαζόμενη. Η μάνα μου καθάριζε σκάλες. Μας έμαθε να εκτιμούμε την αξία των γυναικών. Μου έλεγε «έλα να σου μάθω πώς πλένουν, πώς σιδερώνουν, πώς καθαρίζουν και πώς μαγειρεύουν, όχι για να ξέρεις για σένα και να μην έχεις κανέναν ανάγκη, αλλά για να βοηθάς τη γυναίκα σου και να την ξεκουράζεις». Ηθελε να βλέπει ωραία ζευγάρια γύρω της και όχι γάμους που επιβιώνουν ως συνεταιρισμοί. Ηταν αληθινός άνθρωπος.
Ποιος είναι ο πιο επικίνδυνος ήρωας στη σειρά; Ο Κυπραίος, ο Σεβαστός;
Ο Κυπραίος και ο Δούκας μπορεί να φάνε άνθρωπο και μάλιστα χωρίς καμία τύψη, αν πάει κόντρα στα συμφέροντά τους. Ο Κυπραίος, αν μαλακώσει ως άνθρωπος,αυτό θα γίνει μέσα από τον έρωτά του για την Ελένη. Ο Δούκας μπορεί να ελέγχει όλο το χωριό, αλλά, δυστυχώς, δεν ελέγχει το κρεβάτι του, αφού η Μυρσίνη είναι άπιστη. Ο Προυσάλης ξέρει ότι ο Δούκας και ο Κυπραίος μπορεί άνετα να σκοτώσουν άνθρωπο. Είναι από πίσω τους και ψάχνει το λάθος βήμα. Εκεί που θα λυγίσει είναι όταν αποκαλυφθεί ότι ο Κυπραίος είναι ο φονιάς του γιου τού Νέστορα. Ο Νέστορας και ο Προύσαλης είναι πολύ φίλοι. Πειθαρχημένοι άνθρωποι και σοφοί. Τον λυπάται η ψυχή μου τον Νέστορα. Δεν ξέρω αν η Μελίνα Τσαμπάνη έχει επιλέξει για τον Νέστορα τη συγχώρεση από την εκδίκηση, αλλά αυτό το δίλημμα του Νέστορα το συναντάμε σε αρχαίες τραγωδίες στο θέατρο ή σε σπουδαία λογοτεχνικά βιβλία.
Τον Μελέτη τον είχατε κλείσει στο κρατητήριο. Σας ξέφυγε όμως…
Ο Μελέτης είναι κακός άνθρωπος για το χωριό, γιατί δημιουργεί συνεχώς προβλήματα. Αλλά τον αγαπώ πολύ τον Γιώργο Γεροντιδάκη. Γελάμε πολύ στις σκηνές που έχουμε μαζί. Υποστηρίζουμε με κάθε τρόπο τις σκηνές μας και στις πιο δύσκολες συνθήκες, σε γυρίσματα με πολύ κρύο, ζέστη ή πολύωρα.
Θέλετε να τον συλλάβετε;
Θέλω να συλλάβω την Ελένη. Γιατί τα λόγια της δεν συμβαδίζουν με τις πράξεις της. Είναι πολύ σκληρή γυναίκα. Γι’ αυτό μού αρέσει το σενάριο της Μελίνας Τσαμπάνη. Γιατί ο κάθε ήρωας κουβαλά το καλό και το κακό. Δεν μπορείς να τον κρίνεις. Τον παρακολουθείς πώς διαχειρίζεται τις καταστάσεις κάθε φορά. Η δολοφονία του Σέργιου έφερε ντόμινο φόνων. Έπρεπε να είχαν μιλήσει στην Αστυνομία για τον βιασμό που επιχείρησε. Βέβαια και αυτός δεν ήταν καλό κουμάσι. Είχε δηλητηριάσει τον πατέρα της. Στηζωή παίρνεις ό,τιθερίσεις…
Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας;
Οτι η σειρά αυτή μιλά για ένα χωριό. Και όλοι οι Ελληνες έχουμε αναφορά μας ένα χωριό ή καταγόμαστε από ένα χωριό. Αρα ξέρουμε τι σημαίνει «καφενές». Αναγνωρίζουμε στέκια και ανθρώπους. Η Ρίζω είναι η προξενήτρα και η κουτσομπόλα του χωριού. Νιώθω, πώς το πάει πώς το φέρνει, η Μελίνα Τσαμπάνη θα μου τη φορέσει για νύφη τη Ρίζω. Ολο μπαινοβγαίνει στο σπίτι μας. Μάλλον προξενεύει τον εαυτό της. Είναι ίδια η κυρία Δέσπω. Μέσα στις φωνές και οι δυο, και ο Προύσαλης δεν μπορεί τα νεύρα και τις φωνές. Κι εγώ τον τύπο της γυναίκας που φωνάζει δεν τον μπορώ. Αλλά η μάνα του πριν φύγει από τη ζωή πιστεύω ότι θα τον παντρέψει για να έχει μια συντροφιά. Η Ρίζω έχει δικό της ταμείο, είναι ανεξάρτητη και αυτό αρέσει στον Προύσαλη. Είναι δυναμική.
Εσείς έχετε χωριό;
Ναι, στην Ολυμπία. Πηγαίναμε τα καλοκαίρια με τους γονείς μου. Εκεί είχαμε ένα χωράφι και έχτισα ένα εξοχικό 50 τετραγωνικά. Να τι μου λείπει με την καραντίνα. Σκέφτομαι πώς και πώς να πάω διακοπές εκεί. Στην ηρεμία της φύσης. Αυτή η σκέψη με κρατάει όρθιο. Πήγαινα από πιτσιρίκι εκεί. Μεγάλο δώρο η επαφή με τη φύση. Κάθεσαι και παρατηρείς τα εργατικά μυρμήγκια και τον τεμπέλη τζίτζικα. Από τη φύση μαθαίνουμε. Θυμάμαι εκεί, στη γούρνα του χωραφιού που τρέχει το νερό, το μεσημέρι, πάνε πρόβατα, γατιά, σκυλιά, μέλισσες να πιουν νερό και κανένα δεν πειράζει το άλλο. Πεταλούδες, πουλιά κι εγώ στη μέση, τρέχει το νερό και όλοι δροσίζονται, και κανείς δεν κάνει στον άλλον κακό. Ποτέ δεν με τσίμπησε μια σφίγγα αυτή την ώρα. Τα πλάσματα της φύσης διεκδικούν μέρος από το νερό που τους αντιστοιχεί. Οταν παρατηρώ τη φύση και τους ανθρώπους γύρω μου, τα μεταφέρω όλα αυτά εμπειρικά στη δουλειά μου. Ως άνθρωπος, όμως, μου αρέσει να διαβάζω Ιστορία. Οι άνθρωποι που έχουν διαβάσει την Ιστορία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου δεν θα επιχειρούσαν ποτέ ένα Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αλλά ο κόσμος δεν διαβάζει Ιστορία.
