Μέσα στην καραντίνα η όμορφη Χριστίνα Χειλά Φαμέλη δίνει μέσα από την καρδιά της τις πιο θερμές ευχές για υγεία, υπομονή και δύναμη! Η μελαγχολική Θεοδοσία, η απατημένη σύζυγος του Λάμπρου, βρίσκεται στη δίνη του κυκλώνα και της σεναριογράφου Μελίνας Τσαμπάνη, αφού η νεανική καρδιά της θα χτυπήσει για έναν άλλο άνδρα, που θα της δώσει απλόχερα την αγάπη του με πράξεις, τον ευγενέστατο γυναικολόγο Αλέξανδρο Βασταρδή. Από την αρχή της σειράς μάς έτρωγε το σαράκι του ερωτικού τριγώνου Θεοδοσίας, Λάμπρου και Ελένης…
Επειδή όμως έχει ο καιρός γυρίσματα, θα δούμε με την έναρξη των νέων επεισοδίων της σειράς ότι ακόμη και ο πιο παραδοσιακός άνθρωπος, όπως η Θεοδοσία, ακόμη και ο πιο αξιοπρεπής επιστήμονας, όπως ο Βασταρδής, όταν χτυπηθούν από τα βέλη του έρωτα, κάνουν την επανάστασή τους, γιατί ζωή χωρίς αγάπη δεν έχει νόημα ούτε ουσία. Το περιοδικό «Enjoy» και η Μαρία Ανδρέου συνομίλησαν με τους δύο δημοφιλείς καλλιτέχνες για τη σειρά-φαινόμενο, αλλά και για την πανδημία του κορωνοϊού που έχει βάλει σε παύση τη ζωή μας και μας έχει κάνει να εκτιμήσουμε τα απλά και τα καθημερινά, όπως μια αγκαλιά και ένα φιλί.
Τι θα μας ευχηθείς μέσα από την ψυχή σου αυτές τις άγιες μέρες;
Καλή Ανάσταση σε όλο τον κόσμο και του χρόνου να τσουγκρίσουμε τα κόκκινα αβγά με αγκαλιές και με φιλιά με τις οικογένειές μας. Καλή Ανάσταση, φέτος στα σπίτια μας, βέβαια, μακριά από τα δικά μας πρόσωπα και αυτό πονάει πάρα πολύ. Αλλά και γενικότερα θα ευχηθώ υγεία και υπομονή σε όλους τους ανθρώπους και να μάθουμε να εκτιμούμε κάποια πράγματα διαφορετικά. Η ελευθερία μας είναι ένα από αυτά. Πόσο σημαντικό και ουσιαστικό είναι λοιπόν το να βγαίνεις όποτε θέλεις χωρίς χαρτιά και ταυτότητες και όσες φορές και όσες ώρες θες; Και τώρα, θα μου πεις, μπορείς να βγεις. Αλλά με τι όρους; Ξέρουμε ότι όλοι μένουμε σπίτια μας για να σταματήσουμε τη μετάδοση του κορονοϊού και αυτό είναι μια πράξη ευθύνης και αγάπης. Ωστόσο, έπειτα από έναν μήνα καραντίνας, σαφώς μου λείπει η ανθρώπινη επαφή. Ξέρω ότι η επιστροφή στην κανονικότητα θα γίνει με αργούς ρυθμούς και με αυτόν τον τρόπο της έλλειψης θα αναθεωρήσουμε όλοι μας πολλά πράγματα που είχαμε δεδομένα, όπως να αγκαλιάσουμε τους γονείς μας, τους φίλους μας, τα αγαπημένα μας άτομα. Εγώ με τον πατέρα μου έχω μια πολύ όμορφη σχέση, έχω χάσει τη μητέρα μου από μικρή και τον βλέπω που με χαιρετά από το μπαλκόνι. Πιστεύω ότι πολλά παιδιά θα αφήνουν τα ψώνια έξω από την πόρτα των γονιών τους και θα φεύγουν… Πρόπερσι κινδυνέψαμε να καούμε στη φωτιά στο Μάτι, έχουμε σπίτι στον Νέο Βουτζά και ευτυχώς ξέραμε τα στενά και δεν εγκλωβιστήκαμε. Δύο λεπτά και θα είχαμε καεί οικογενειακώς. Το δέσιμο της οικογένειας, και πιστεύω αυτό ισχύει για όλους τους Έλληνες, είναι πολύ μεγάλο.
Πιστεύεις ότι η πανδημία θα φέρει και μεγάλες δυσκολίες στην οικονομία σε παγκόσμια βάση;
Πολλοί μιλούν για συνθήκες που έζησαν οι άνθρωποι το 1930. Είναι φυσικό επόμενο μετά την καραντίνα και την πολύ αργή επιστροφή στην κανονικότητα. Πώς θα λειτουργήσουν ξανά καταστήματα, εστιατόρια, ξενοδοχεία και με πόσο κόσμο μέσα σε αυτά, αν δεν έχει βρεθεί το εμβόλιο; Ηδη οι περισσότεροι εργαζόμενοι έχουν βγει σε αναστολή εργασίας και ευελπιστούν να γυρίσουν πίσω στις δουλειές τους και να μη μείνουν άνεργοι. Σίγουρα ο κόσμος θα πεινάσει, ο κλάδος μου, το γνωρίζω πολύ καλά, αντιμετωπίζει πολύ μεγάλο πρόβλημα. Ενιωθα ευλογημένη που μετά την ταινία του Μανούσου Μανουσάκη «Ουζερί Τσιτσάνης» για τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο έπαιξα στην εμβληματική σειρά της ΕΡΤ «Η ζωή εν τάφω» για τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και ύστερα ήρθαν οι «Αγριες μέλισσες», λίγο μετά τον Εμφύλιο. Ζω μέσα από τη δουλειά μου. Οταν βγήκα από τη σχολή, αυτό δεν ήταν δεδομένο. Εχω δουλέψει ως σερβιτόρα σε μαγαζιά εστίασης για να μπορέσω να ζήσω και δεν ντρέπομαι καθόλου γι’ αυτό. Καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή και, φυσικά, θα το έκανα ξανά. Όταν δεν έχεις ευρώ πάνω σου, θα δουλέψεις παντού, τίμια, καθαρά και ωραία.
Πώς βλέπεις την Ενωμένη Ευρώπη;
Ως μια Ευρώπη οικονομικής ένωσης. Βλέπω την ΕΟΚ, όχι την Ε.Ε. Δηλαδή το αρχικό της μοντέλο, για το οποίο και δημιουργήθηκε. Είναι δυνατόν να βλέπουν τα φέρετρα στην Ιταλία οι Γερμανοί και να μην υπογράφουν το ευρωομόλογο; Πολύ δυσάρεστη η στάση τους και επιβεβαιώνεται όχι μόνο τώρα, αλλά και με τα δέκα χρόνια Μνημονίου στη χώρα μας. Βλέπεις την Κίνα και την Κούβα να βοηθούν την Ιταλία με φαρμακευτικό υλικό, με γιατρούς, ειδικούς, νοσηλευτές και η Ε.Ε μιλά για κάποια δισ. βοήθεια σε όλες τις χώρες που δεν φτάνουν να στηρίξουν ούτε τις μισές από τις πιο μικρές, μεσαίες, μεγάλες επιχειρήσεις που έκλεισαν. Στην Ελλάδα, χάρη στην έγκαιρη απαγόρευση, δεν είδαμε τα φέρετρα της Ιταλίας, αν και βρισκόμαστε, σύμφωνα με τους ειδικούς, τώρα στο peak της πανδημίας στη χώρα μας και μετά στατιστικά θα ακολουθήσει μια ύφεση, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν χρειάζονται σύνεση και προσοχή. Και, φυσικά το ξαναλέω, πάνω απ’ όλα είναι να βγούμε νικητές από αυτή τη μάχη και με υγεία, αλλά το δεύτερο μεγάλο θέμα που πρέπει να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση είναι η οικονομία, για να μην πεινάσει κανένα ελληνικό σπίτι.
Το πιστεύεις όλο αυτό που ζεις;
Μια πανδημία; Όχι. Αν και ιστορικά κάθε 100 χρόνια χτυπά μια πανδημία την ανθρωπότητα. Η τελευταία νομίζω ότι ήταν η ισπανική γρίπη. Ωστόσο, είναι πρωτόγνωρο όλο αυτό για τους σύγχρονους ανθρώπους, πολύ περίεργο, γιατί ο εχθρός είναι αόρατος, αλλά ο άνθρωπος έχει μάθει και να προσαρμόζεται, και να μάχεται, και να επιβιώνει.
Οι φανατικοί θαυμαστές της σειράς χάσαμε την αγαπημένη μας συνήθεια τα βράδια. Μας είχατε μαντρώσει πριν από την πανδημία…
Τι να κάνουμε; Μας βλέπετε σε επανάληψη. Η αλήθεια είναι ότι και η παραγωγός εταιρία και ο ΑΝΤ1 έβαλαν πάνω απ’ όλα την υγεία των συντελεστών και τα γυρίσματα σταμάτησαν πριν από τα απαγορευτικά μέτρα της κυβέρνησης. Εγώ είχα σταματήσει και πιο νωρίς τα γυρίσματα γιατί είχα ένα κρύωμα και είχα φοβηθεί. Ήμουν καραντίνα. Με το που φούντωσε πιο πολύ το θέμα του κορωνοϊού, έκανα το τεστ και είμαι αρνητική.
Σου έχουν λείψει τα γυρίσματα στο Διαφάνι;
Πάρα πολύ. Μα, εκεί ήταν από το καλοκαίρι ουσιαστικά το σπίτι μου. Μιλάμε για πολύωρα γυρίσματα στο χωριό που φτιάχτηκε για τις «Άγριες μέλισσες» στην Παλλήνη. Αλλά τι να κάνουμε; Εδώ σταμάτησε τα γυρίσματα των σειρών του το Netflix. Σε ένα καθημερινό σίριαλ εκ των πραγμάτων δεν μπορείς να έχεις στοκ επεισοδίων.
Τι κάνεις μέσα στο σπίτι σου;
Φτιάχνω γλυκά και τα τρώω. Ευτυχώς που έχω περιθώριο. (γέλια). Μου αρέσει πολύ η ζαχαροπλαστική. Βλέπω ταινίες και πάω βόλτα για σωματική άσκηση με τη φίλη μου τη Δανάη Μιχαλάκη, τη Δρόσω από τις «Αγριες μέλισσες». Μένουμε πολύ κοντά και η καραντίνα μάς έφερε πιο κοντά. Εξαιρετικό κορίτσι και πολύ καλή ηθοποιός. Το έχουμε ρίξει στο περπάτημα. Το να διαβάσω μου είναι πολύ δύσκολο στην καραντίνα, γιατί δεν μπορώ να συγκεντρωθώ λόγω τους άγχους και της αβεβαιότητας, κάτι που νομίζω ως συναίσθημα το έχουμε όλοι. Έτσι προτιμώ να μαγειρεύω, να καθαρίζω, να πλένω συνέχεια τα χέρια μου, για να μη σκέφτομαι και πολύ. Γυμναστική στο σπίτι δεν μπορώ να κάνω. Μπράβο σε όσους παίρνουν τα στρωματάκια τους και τα βάρη τους και κάνουν ασκήσεις. Εχουν πειθαρχία. Εγώ κλίνω προς το βάδισμα, παίρνω αέρα, μια αίσθηση ελευθερίας. Μέσα σε αυτό το διάστημα ζήτημα να έχω δει δυο φίλους μου από απόσταση. Είμαι υπερπροστατευτική ως άνθρωπος. Ο πατέρας μου ανήκει σε ευπαθή ομάδα. Γίνεται να τον δω; Ολοι μας τραβάμε μεγάλο ζόρι και, όταν θέλω να χαρώ, σκέφτομαι τις «Αγριες μέλισσες».
Αλήθεια, πώς πήρε τον ρόλο της Θεοδοσίας;
Πιστεύω ότι από την αρχή η σεναριογράφος Μελίνα Τσαμπάνη και ο σκηνοθέτης μας, ο Λευτέρης Χαρίτος, με είχαν στο μυαλό τους για αυτόν τον ρόλο, γιατί αμέσως με πέρασαν για δοκιμαστικό για τη σύζυγο του Λάμπρου. Μάλιστα, όταν με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν ότι με θέλουν για να περάσω από μια ακρόαση για μια σειρά του ΑΝΤ1, έπαιζα σε μια πολύ καλή παράσταση στο θέατρο και πήγα πολύ χαλαρή. Αυτό, πιστεύω, μου έδωσε και το εισιτήριο.
Ειλικρινά, τη Θεοδοσία τη δικαιολογείς που απάτησε τον Λάμπρο; Οι τηλεθεατές μαζί της είμαστε, αλλά εσένα σε έχει ξαφνιάσει η ηρωίδα σου;
Πιστεύω αυτό που λέει και ο Λεωνίδας Κακούρης. Αν δεν καταλάβεις τον ήρωά σου, αν δεν τον δικαιολογήσεις μέσα σου, δεν μπορείς να τον αγαπήσεις και να περάσεις συναίσθημα από το γυαλί. Η Θεοδοσία ήταν δοσμένη στον Λάμπρο και στα συζυγικά της καθήκοντα. Παράτησε τα πάντα, δεν έχει κανέναν δικό της άνθρωπο για να τον ακολουθήσει. Εχει την εκτίμηση του πατέρα του, τον σεβασμό των συγχωριανών, αλλά δεν έχει την αγάπη του άντρα της. Μια νέα κοπέλα γεύεται συνεχώς απόρριψη, παίρνει απογοήτευση τη στιγμή που πρέπει να την ποθούν στα 27 της χρόνια. Αδικο. Μπροστά της βλέπει συνεχώς ένα άνδρα τρελά ερωτευμένο με την Ελένη. Εγώ, ως Χριστίνα, θα είχα φύγει από καιρό, αλλά αυτή είναι μια συντηρητική κοπέλα, που δεν θέλει να διαλύσει τον γάμο της. Θα μου πείτε, έξω από τον χορό πολλά τραγούδια λέμε… Πάντως, για να φτάσει η Θεοδοσία να συνάψει μια εξωσυζυγική σχέση και μάλιστα με δική της πρωτοβουλία, αφού εκείνη φιλάει τον γιατρό, σημαίνει ότι η κοπέλα ξεσπά, αντιδρά και αναζητά την αγάπη. Και, φυσικά, θέλει και την ερωτική επιβεβαίωση. Είναι ανυπόφορο για τη Θεοδοσία να την απορρίπτει σεξουαλικά ο άνδρας της. Η Θεοδοσία δεν εκδικείται τον Λάμπρο με τον γιατρό. Από τον γιατρό έλκεται και γοητεύεται γιατί της δείχνει ενδιαφέρον, τη συμπονά. Της μιλά με τρυφερότητα για το παιδί που έχασε. Η Θεοδοσία αποζητά το χάδι.
Ποια ήταν για σένα η πιο δύσκολη σκηνή στα γυρίσματα;
Ήταν τρεις και όχι μια. Η πρώτη ήταν μπροστά στο φέρετρο του Γιάννου, όπου αμέσως μου ήρθαν εικόνες και συναισθήματα από τον θάνατο της μητέρας μου και έπρεπε να βάλω όρια υποκριτικά γιατί θα χανόμουν στο συναίσθημα. Επρεπε να διαχωρίσω την ψυχοσύνθεσή μου για να βγάλω τη σκηνή με το φέρετρο. Μια εξίσου δύσκολη υποκριτικά σκηνή ήταν αυτή στο σχολείο όπου ο Λάμπρος ζητά στη Θεοδοσία να χωρίσουν και αυτή τον παρακαλά ότι θα αλλάξει, ότι θα προσπαθήσει για αυτούς, για τον γάμο τους. Συνταρακτική σκηνή. Τα λόγια της Θεοδοσίας ήταν μαχαίρι στην καρδιά. Πολύ δύσκολη σκηνή, επίσης, μία από τις τελευταίες μου με τον γιατρό. Η ερωτική σκηνή με τον Βασταρδή στο γραφείο του ήταν η πρώτη σκηνή που γύρισα με τον Δημήτρη Σαμόλη. Δεν τον ήξερα τον συνάδελφο. Με τον Δημήτρη Γκοτσόπουλο έχουμε αποκτήσει μεγάλη οικειότητα, είμαστε άλλωστε σαν αδέλφια. Δεν υπάρχει μέρα που να μην τηλεφωνηθούμε. Αλλά η ερωτική σκηνή με τον γιατρό ήταν ένα σοκ γιατί μέσα σε μια μέρα γύρισα τις περισσότερες σκηνές με τον Δημήτρη Σαμόλη και με το «καλημέρα σας» ήταν η ερωτική. (γέλια) Αλλά όλα πήγαν μια χαρά και κατά γράμμα. Είχαμε μεγάλη τύχη. Πάντως σε αυτή τη δουλειά αγαπάμε πολύ ο ένας τον άλλον. Κάθε Παρασκευή έχουμε καθιερώσει και βγαίνουμε έξω μαζί. Με τη Δανάη (Δρόσω) έχουμε πολλά κοινά, γιατί είμαστε και κοντά ηλικιακά.
Με τη Λενιώ, τη Μαρία Κίτσου, πώς τα πάτε;
Τη Μαρία Κίτσου τη λατρεύω. Εχουμε μια υπέροχη σχέση. Θυμάμαι τη σκηνή που της πήγαινα κάτι πίτες και μου λέει η Μαρία: «Φέρε μου και πίτες που πάω με τον άνδρα σου…» Γελάσαμε πάρα πολύ γιατί όλη αυτή η κόντρα σχέση, όλο αυτό το μίσος, είναι ακριβώς το αντίθετο, γι’ αυτό και βγαίνει πολύ ωραία. Κατά τ’ άλλα, η Θεοδοσία πώς να νιώθει για τη Λενιώ; Ποθούν τον ίδιο άνδρα. Δεν υπάρχει αγάπη μεταξύ τους. Πόσος πολιτισμός στο Διαφάνι; Δεν είναι από τη Σουηδία… Η Θεοδοσία είναι το θύμα. Βρίσκεται στην άμυνα και κάποιες φορές στην επίθεση.
Τι σου λέει ο κόσμος στον δρόμο;
Ο κόσμος στον δρόμο είναι πάρα πολύ καλός μαζί μου. Μου λέει «κορίτσι μου, αφού δεν σε θέλει, άσ’ τον να πάει στην ευχή του Θεού, υπάρχουν άλλα ωραία παλικάρια να σε εκτιμήσουν». Μου δίνουν πολλή αγάπη και με ρωτάνε τι θα γίνει παρακάτω. Αυτό που με πικραίνει πάρα πολύ είναι οι αντιδράσεις κάποιων ανθρώπων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ανυπόγραφες, που βγάζουν πολύ μίσος, μένος, χολή, οργή, χυδαιότητα και δεν μπορώ να κατανοήσω τι συμβαίνει με τον εσωτερικό τους κόσμο. Οποιαδήποτε κριτική τη δέχομαι. Σε αυτό το σίριαλ οι περισσότεροι είμαστε θεατρικοί ηθοποιοί και έχουμε μάθει στην έκθεση. Αλλά πιστεύω για τη Θεοδοσία, την ηρωίδα μου, συμβαίνει αυτό που συνέβαινε με τη Μίνα (Αλεξάνδρα Παλαιολόγου) στους «Δυο ξένους». Τι μας είχε κάνει η Μίνα; Τίποτα. Μια χαρά κοπέλα ήταν. Αλλά όλοι θέλαμε τον Μαρκορά (Νίκος Σεργιανόπουλος) μαζί με την Κουντουράτου (Εβελίνα Παπούλια). Η Μίνα ήταν αντιπαθητική και αρνητικός χαρακτήρας γιατί ήταν ένα εμπόδιο.
Ποιος είναι ο πιο σκληρός χαρακτήρας του έργου;
Πολλοί θα σου πουν τον Δούκα ή τον Κυπραίο που δολοφονούν εν ψυχρώ. Βέβαια και αυτούς τους δικαιολογείς. Ο μεν πρώτος δεν πήρε την πατρική αγάπη, τον δε άλλο οι Γερμανοί τον έμπλεξαν με τη μορφίνη. Εγώ θεωρώ πιο σκληρή τη Μυρσίνη. Είναι ραδιούργα. Ορίζει τις ζωές όλων. Και αυτή ώθησε τον Δούκα να παραποιήσει τη διαθήκη του πατέρα του για να αδικήσει τον Μιλτιάδη που την απόρριψε. Οι γυναίκες στο Διαφάνι, αν και μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, εμφανίζονται πολύ σκληρές, ανεξάρτητες, θα έλεγα, από τη Ρίζω μέχρι την Ουρανία και τη Βιολέτα. Μου αρέσει αυτό. Γιατί έτσι είμαι κι εγώ. Μέσα στην οικονομική κρίση δεν κάθισα στο σπίτι όταν δεν έβρισκα δουλειά στο θέατρο, έκανα σέρβις σε μαγαζιά. Η ζωή του ηθοποιού δεν είναι σπαρμένη με ροδοπέταλα. Είναι ένα πολύ δύσκολο επάγγελμα και υπάρχει περίοδος που δεν έχεις χρήματα. Οταν γυρίζει ο τροχός και έχεις δουλειά, μπορεί να εργάζεσαι δώδεκα ώρες σε γυρίσματα και άλλες τρεις στο θέατρο την ημέρα.
Τι θα έλεγες λοιπόν στα νέα παιδιά που θέλουν να ακολουθήσουν το επάγγελμά σου;
Ότι το επάγγελμα του ηθοποιού δεν έχει πολυτέλεια. Το 2015, όταν με πήραν στην ταινία «Ουζερί Τσιτσάνης», θυμάμαι πόσο δύσκολα ήμουν οικονομικά τότε, άρχισα σιγά σιγά να επιβιώνω από την τέχνη μου. Και μετά όλα κύλησαν ρολόι με το Φεστιβάλ Αθηνών, τα θέατρα, τα ΔΗΠΕΘΕ, τις σειρές. Η δουλειά μας είναι ένας μαραθώνιος ανασφάλειας, γι’ αυτό πρέπει να αγαπάς πολύ την υποκριτική και την απλή ζωή. Οταν με πήραν στις «Αγριες μέλισσες», κατάλαβα τη δυσκολία τού «μαθαίνω τα λόγια μου χθες, τα λέω σήμερα και βγάζω τη σκηνή μέσα σε δυο γυρίσματα». Δεν υπάρχει η πολυτέλεια του λάθους.
Ποιο είναι το μήνυμα της σειράς;
Η σειρά έχει πολλά στοιχεία από την αρχαία τραγωδία και την κλασική δραματουργία. Πόσοι άνθρωποι μπορούν να ξεφύγουν από τη μοίρα; Ο Οιδίποδας; Αχ, αυτή η κληρονομικότητα και οι αμαρτίες των γονέων! Τα έχουν γράψει από το Ιψεν μέχρι τον Στρίντμπεργκ.
Πώς πιστεύεις ότι θα βγούμε από αυτή την πανδημία;
Σοφότεροι. Μπορεί κάποιοι να κοιτάξουν μόνο το τομάρι τους, κάποιοι να φερθούν με βία ακόμη και μέσα στις οικογένειές τους, αλλά οι περισσότεροι θα βγουν πιο ώριμοι, πιο υπομονετικοί, πιο αισιόδοξοι. Πιστεύω ότι σε προσωπικό επίπεδο θα εξελιχθούμε. Ακόμη και ο έρωτας στα χρόνια του κορονοϊού θα ανθίσει και θα προσαρμοστεί, θα βρει τον δρόμο του.
Τι είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνεις όταν σπάσει η καραντίνα;
Άλλοι λένε να πάω με φίλους σε ένα μπαρ. Άλλοι να κάνω ένα πάρτι στη θάλασσα. Εγώ θα ήθελα να αγκαλιάσω και να φιλήσω τον πατέρα μου.
