Λίγες ώρες μετά το άκουσμα της φρικτής ειδήσεις για την σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη, στα ανώτατα κλιμάκια της εξουσίας ξέσπασε κόκκινος συναγερμός. Θα ήταν φυσιολογικό, εάν η σπουδή για την πολύνεκρη τραγωδία αναφερόταν στην προσπάθεια διάσωσης και πραγματικής διερεύνηση των αιτιών του υποτιθέμενου δυστυχήματος.
Και όμως ο συναγερμός δεν αναφερόταν στα αυτονόητα αλλά σε κάτι αδιανόητο: Να υπάρξει μία πλήρης συσκότιση των ερευνών που οδήγησαν στην σύγκρουση, με επιτελικό «μυαλό» το ίδιο το μέγαρο Μαξίμου.
Έτσι ακριβώς εξαφανίστηκε το υλικό από εκατοντάδες κάμερες, που αφορούσε την εμπορική αμαξοστοιχία. Την αμαξοστοιχία – φάντασμα όπως αποκαλείται από ανθρώπους που γνωρίζουν καλά την υπόθεση. Έτσι ακριβώς το δεξί χέρι του πρωθυπουργού, ο Τριαντόπουλος, εμφανίστηκε από το πουθενά χωρίς να έχει κάποια συναφή αρμοδιότητα, ώστε να εγγυηθεί ότι ο χώρος εγκλήματος θα αλλοιωθεί σε τέτοιο βαθμό πως θα είναι εξαιρετικά δύσκολο από την δικαιοσύνη να βρεθούν στοιχεία τα οποία θα οδηγούσαν στην εξιχνίαση του – όπως αποδεικνύεται – εγκλήματος.
Έτσι ακριβώς εμφανίστηκαν από το πουθενά τύποι αγνώστου ταυτότητας με κουκούλες αλλά και «στρατιωτικές δυνάμεις», όχι φυσικά για να βοηθήσουν στην διάσωση.
Έτσι ακριβώς λίγες μόλις ώρες μετά το έγκλημα, ο «εκλεκτός» της κυβέρνησης εμφανίστηκε στα κεντρικά για να εκμαστεύσει συνομιλίες από το καταγραφικό και να διαρρεύσουν αλλοιωμένες σε φιλικά ΜΜΕ. Η αλλοίωση ήταν τόσο χειρουργική που υποβάθμιζε πλήρως την ύπαρξη και την διαδρομή της εμπορικής αμαξοστοιχίας.
Τελικό μέρος του σχεδίου, είναι οι εξελίξεις στην Κομισιόν. Ο Μητσοτάκης εξάντλησε όλη τη δύναμη και την επιρροή που διέθετε έναντι της Ούρσουλα, προκειμένου να βάλει στο χέρι το χαρτοφυλάκιο μεταφορών. Ένα άσχετο χαρτοφυλάκιο για τα ελληνικά συμφέροντα, πολύ σχετικό όμως για να ολοκληρωθεί η συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών.
Από τις πρώτες ώρες λοιπόν του εγκλήματος μέχρι και σήμερα, η προσπάθεια Μητσοτάκη – ο οποίος προσωπικά και δημόσια δεν δίστασε να διαδώσει ψέματα τόσο για το μπάζωμα όσο και για το φορτίο της εμπορικής αμαξοστοιχίας – να συγκαλύψει τους ενόχους και τα πραγματικά περιστατικά, δείχνει ξεκάθαρα τον «εγκέφαλο». Όχι μόνο της συγκάλυψης αλλά και του ίδιου του εγκλήματος.
