O Λευτέρης Πετρούνιας σπάνια απασχολεί την καθημερινότητά μας. Εμφανίζεται στις οθόνες μας μόνο όταν κερδίζει ένα μετάλλιο. Μένει διαρκώς κάτω από τα ραντάρ της επικαιρότητας και του γενικού ενδιαφέροντος, όπως και τόσοι άλλοι σημαντικοί αθλητές.
- Από τον Βασίλη Γαλούπη
Δυστυχώς, σε μια χώρα που περιστρέφεται σταθερά κι επί χρόνια γύρω από τρία πολιτικά κόμματα και τέσσερις ποδοσφαιρικές ομάδες, δεν περισσεύει πολύς χρόνος για ανθρώπους που αξίζουν τον χρόνο μας.
Η πρώτη φορά που ο Πετρούνιας έδωσε το «παρών» σε σημαντικό αγώνα ήταν το 2009. Το 2015 πήρε το πρώτο του χρυσό σε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Από τότε έχει φορέσει ένα χρυσό και δύο χάλκινα ολυμπιακά μετάλλια, τρία χρυσά και ένα αργυρό σε παγκόσμια πρωταθλήματα, και επτά χρυσά και δύο χάλκινα σε ευρωπαϊκά.
Από χθες έγινε ο πρώτος αθλητής στους κρίκους παγκοσμίως με τρία σερί ολυμπιακά μετάλλια και ο δεύτερος σύγχρονος Έλληνας αθλητής όλων των σπορ, μετά τα τέσσερα μετάλλια του Πύρρου Δήμα. Είναι ένας θρύλος της παγκόσμιας γυμναστικής και του ελληνικού αθλητισμού. Για ακόμα μία δύο μέρες ο Λευτέρης Πετρούνιας θα βρίσκεται σε όλα τα ελληνικά ΜΜΕ και τα social media. Έπειτα θα επιστρέψει η… κανονικότητα της επικαιρότητας και το όνομά του θα περάσει πάλι στην… ησυχία.
Είναι κρίμα για την ελληνική κοινωνία να μην έχει αναδείξει σε πρότυπα για όλα τα παιδιά προσωπικότητες σαν τον Λευτέρη Πετρούνια. Ανθρώπους που άρχισαν από το μηδέν και που κάτω από αντίξοες συνθήκες κατάφεραν, δίχως φτηνές δικαιολογίες κι εύκολες γκρίνιες για άλλοθι, να φτάσουν στην κορυφή του κόσμου. Και που σήμερα, οικογενειάρχες πια, καταφέρνουν να παραμένουν σε υψηλό επίπεδο, αν και είναι στη δύση της καριέρας τους, δίχως να τους λείπει η δόξα.
Τα παιδιά μας δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα από ανόητους influencers και κενούς youtubers, ούτε από νέους που υπερπροβάλλονται επειδή έκαναν τα πάντα για να βγουν σε ένα σαχλό τηλεοπτικό σόου. Πρότυπα όπως ο Πετρούνιας, όμως, θα μπορούσαν να λειτουργούν σαν συνειδησιακά ξυπνητήρια. Αλλά η επικαιρότητα καταφέρνει πάντα να τους κρύβει από τα πλάνα.
Αυτό που πάνω απ’ όλα έχει καταφέρει ο γυμναστής είναι να έχει πρωτοφανή διάρκεια ως πρωταθλητής τόσο υψηλού επιπέδου. Βρίσκεται στην κορυφή για σχεδόν μια δεκαετία, από το 2015 μέχρι σήμερα. Είναι πάντα στα μετάλλια των τριών σημαντικότερων διοργανώσεων (Ολυμπιακοί, Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και Ευρωπαϊκό), «νικώντας» τους τραυματισμούς, τις ατυχίες, τα εμπόδια.
Δεν είναι μόνο το ταλέντο, αλλά και το πείσμα που κάνει έναν αθλητή να ξεχωρίζει και να γίνεται σημείο αναφοράς. Χθες, μετά το χάλκινο μετάλλιο έτρεξε αμέσως στη σύζυγό του, επίσης γυμνάστρια, Βασιλική Μιλλούση. «Συγνώμη! Με συγχωρείτε! Τη βλέπω για πρώτη φορά μετά από 20 μέρες, όλα καλά. Τι να πω; Με συγχωρείτε» ψέλλισε με μάτια δακρυσμένα προτού πέσει στην αγκαλιά της:
«Ηρθα ακριβώς γι’ αυτό εδώ το πράγμα στη Γαλλία και έχω δουλέψει πάρα πολύ τα τελευταία τρία χρόνια, μετά από το Τόκιο. Μεσολάβησαν τρία Ευρωπαϊκά, ένα Παγκόσμιο και ένα χειρουργείο. Και πολλά άλλα πράγματα που συμβαίνουν πίσω στην Ελλάδα. Δεν είμαι 20 χρονών πλέον, είμαι 33 και έχω υποχρεώσεις. Και αυτό, όπως και να έχει, με κάνει χαρούμενο που βρίσκομαι εδώ. Ηρθαμε στοχεύοντας ένα μετάλλιο, δεν στοχεύαμε κάποιο συγκεκριμένο» δήλωσε.
Ο Λευτέρης Πετρούνιας κάνει πάντα ήρεμα τη δουλειά του, μακριά από τα φλας. Παίρνει δύναμη από τους δικούς του ανθρώπους και συνεχίζει έναν μοναχικό αγώνα που τον οδηγεί να νικάει πάνω απ’ όλα τα όριά του. Εχει αγωνιστεί ακόμα και με χειρουργημένο χέρι, έχει καταφέρει να κερδίσει ακόμα και τις αδυναμίες σε υποδομές κι οργάνωση του ελληνικού αθλητισμού.
Κάποτε ρωτήθηκε αν ζηλεύει τους ποδοσφαιριστές που παίρνουν πολύ περισσότερα λεφτά και προβολή απ’ τους συναθλητές του. Η απάντησή του ήταν αφοπλιστική: «Σε καμία περίπτωση. Αν ήταν στο δικό μου χέρι, δεν θα άλλαζα αυτό. Εκείνο που θα άλλαζα θα ήταν να είχαμε εμείς μεγαλύτερες απολαβές».
Εχει δηλώσει ότι «η Ελλάδα είναι η περηφάνια μου» και απαντάει ότι θα άλλαζε τα μετάλλιά του μόνο για έναν λόγο: «Το μόνο πράγμα που θα αντάλλαζα με το ολυμπιακό μου μετάλλιο θα ήταν να έχω στη ζωή μου τον πατέρα μου, που έχει “φύγει”».
Κάποια στιγμή τού είχε ζητηθεί να μοιραστεί ένα όνειρό του. «Να προσφέρω στον αθλητισμό και τον πολιτισμό στη χώρα μου και μετά το πέρας της καριέρας μου» απάντησε με ταπεινότητα.
Ομως, ακόμα κι ένα τόσο συμβατό με την καριέρα του όνειρο δεν είναι βέβαιο ότι θα πραγματοποιηθεί. Στην Ελλάδα οι θρύλοι των σπορ δεν βρίσκουν εύκολα θέση στη ζωή μας, όταν κρεμάσουν τα παπούτσια τους. Τα αθλήματά τους τούς απομακρύνουν επειδή φοβούνται τη λάμψη τους, η Πολιτεία προτιμά τις κομματικές επετηρίδες κι όχι τις ισχυρές προσωπικότητες.
Σπάνια άνθρωποι που έχουν προσφέρει τόσα πολλά αξιοποιούνται εκεί όπου μπορούν να βοηθήσουν. Συχνότερα χρησιμοποιούνται ευκαιριακά από τα κόμματα που τους φορούν τα ασφυκτικά κι απόλυτα ελεγχόμενα κοστούμια βουλευτών ή ευρωβουλευτών για μερικές ψήφους παραπάνω. Ας ελπίσουμε ότι ο Πετρούνιας θα καταφέρει να νικήσει κι αυτές τις δυσκολίες όταν αποσυρθεί από τους κρίκους, ώστε να συνεισφέρει πραγματικά στην κοινωνία.
Βιογραφικό
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1990. Αρχισε την ενόργανη γυμναστική το 1995, στον Πανιώνιο, αλλά στα 15 του εγκατέλειψε προσωρινά το άθλημα. Επέστρεψε το 2008 και μία χρονιά αργότερα είχε την πρώτη του διάκριση, όταν ήρθε 3ος στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Γάνδης. Εκτοτε έχει κατακτήσει ένα χρυσό και δύο χάλκινα ολυμπιακά μετάλλια, τρία χρυσά κι ένα αργυρό σε παγκόσμια πρωταθλήματα, και επτά χρυσά και δυο χάλκινα σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Από χθες έγινε ο πρώτος στην ιστορία του αγωνίσματος με μετάλλια σε τρεις σερί Ολυμπιακούς Αγώνες. Είναι παντρεμένος με την αθλήτρια της ενόργανης γυμναστικής Βασιλική Μιλλούση.
