«Η Μασονία έχει εωσφορική παράδοση», λέει ο Μέγας Διδάσκαλος του Τάγματος των Ιλουμινάτι, Ρόμπερτ Αμπελέιν, υψηλόβαθμος διαφόρων τελετών και ολόκληρης της Αρχής της Μασονίας. Επιβεβαιώνει αυτή τη θέση και ο Γκαμπριέλ Λόπεζ ντε Ρόχας, μασόνος μυημένος από το 1992, ο οποίος τώρα κατέχει όλους τους βαθμούς της Αρχαίας Σκωτσέζικης Τελετής της Αποδοχής, καθώς και τον τίτλο του Μεγάλου Μάγιστρου και ιδρυτή της παραμασονικής οργάνωσης «Του Τάγματος των Ιλουμινάτι». Ο ίδιος είναι και συγγραφέας πολλών βιβλίων γύρω από την Μασονία και τις μυστικές κοινωνίες, όπως: «Διεθνής οδηγός των μυστικών κοινωνιών» (1998), «Μασονία: ιστορία, τελετές και μυστήρια», «Ένα από τα βαθύτερα μυστήρια των μασονικών τελετών, ο θρύλος του Χίραμ Άμπιφ, αποκαλύπτει την Εωσφορική παράδοση του Τεκτονισμού» (2002).
- Από τον Τάκη Κάμπρα
«Ο μασονικός θρύλος του Χίραμ Άμπιφ, που κατέχει τον τρίτο βαθμό του Διδασκάλου της μασονίας , είναι ένας θρύλος που ενσωματώθηκε στη θεωρία της Μασονίας κατά τα έτη 1720 και 1723 και είναι σαφώς εωσφορικός», λέει ο Γκαμπριέλ Λόπεζ ντε Ρόχας.
Η μασονία συνδέεται με μύθους και οι ρίζες της, αρχικά, βρίσκονται σε ένα θρύλο που σχετίζεται με την κατασκευή του Ναού του Σολομώντα από τον Χίραμ Άμπιφ , γιο μιας χήρας από τη φυλή του Νεφθαλί και ιδρυτή της Τύρου, ο οποίος χώρισε τους εργάτες του σε Μαθητευόμενους, σε Αδελφούς και Διδασκάλους. Κάθε βαθμός κατείχε ένα ιερό σήμα, που το φυλούσαν μυστικό. Ο Χίραμ σκοτώθηκε από συναδέλφους του, που προσπαθούσαν να του αποσπάσουν τη μυστική λέξη, δηλ. το μυστικό όνομα του Θεού, και τα εργαλεία που χρησιμοποίησαν για να τον σκοτώσουν ήταν ο διαβήτης, ο χάρακας και μια ξυλόσφυρα (κοπανιστήρι, γουδοχέρι), σύμβολα που κυριαρχούν στις Στοές μέχρι και σήμερα.
Το πνεύμα του Χίραμ θα ενσαρκώνονταν στον νέο Διδάσκαλο, του οποίου τη σοφία θα ελάμβαναν όλοι οι διδάσκαλοι Μασόνοι, που είναι γνωστοί ως «γιοι της χήρας», όπως ήταν κι ο Ιδρυτής της Τύρου, του οποίου η φιγούρα είναι πάντα παρούσα στην τελετή του Τρίτου Βαθμού της Μασονίας.
«Εωσφορικός μασονισμός»
Ο ιδρυτής του Τάγματος των Ιλουμινάτι αποκαλύπτει ότι ο μασονικός μύθος που εμφανίζεται στη μασονική διδασκαλία του Χίραμ Άμπιφ, τον οποίο έστειλε ο βασιλιάς της Τύρου στον Σολομώντα και στον οποίο φαίνεται να κατοικούσε το πνεύμα της σοφίας, παρουσιάστηκε στα όνειρα του Χίραμ. Στον Χιράμ, λοιπόν, παρουσιάστηκε ο Τούμπαλ Κάιν (επίσης λέξη- κωδικός για να εισέλθει κάποιος στην Αδελφότητα της Γαλλικής Ιεροτελεστίας και του Διδασκάλου στην Αρχαία Σκωτσέζικη Τελετή της Αποδοχής), ένας πρόγονός του, ο οποίος του μετέδωσε την εωσφορική παράδοση». Ο Τούμπαλ Κάιν αποκάλυψε στον Χίραμ ότι κατάγεται από τον Ίμπλις Σαμαέλ , δηλαδή τον Εωσφόρο, ο οποίος, σύμφωνα με τον μασονικό μύθο, συνουσιάστηκε με την Εύα και ήταν ο πατέρας του Κάιν». Ο Λόπεζ ντε Ρόχας σημειώνει, επίσης, ότι o μασονικός θρύλος αναφέρει πως «η αδελφή του Τούμπαλ Κάιν ήταν η Ναέμα, η μητέρα όλων των δαιμόνων, γιατί προερχόταν από τον Κάιν».
Ο Ρόμπερτ Αμπελέιν, κατέχοντας την απόλυτη εξουσία μεταξύ των μασόνων, καθώς επίσης και όλους τους βαθμούς της Αρχαίας Σκωτσέζικης Τελετής της Αποδοχής, συμπεριλαμβανομένου και του 33ου, και όλους τους βαθμούς της Σκοτσέζικης Ιεροτελεστίας, συμπεριλαμβανομένου και του Εσωτερικού Τάγματος και όλων των βαθμών της Τελετής της Μέμφις-Μίσραϊμ έως και τον 95 ° βαθμό , αλλά και πολλών άλλων» μασονικών τίτλων, επιβεβαιώνει στο βιβλίο του «Το μυστικό των Μασόνων» ότι «ο μύθος του Χιράμ Άμπιφ θα ταρακουνήσει κάποιους αφελείς ελευθεροτέκτονες, οι οποίοι ταυτίζουν τον Χίραμ με τον Χριστό». Επίσης, μιλά για τον Ίμπλις, τον πρώτο πρόγονο του ιδρυτή, αποκαλώντας τον «Επαναστάτη Άγγελο, Πειρασμό, Άγγελο του θανάτου».
Προσθέτει ότι από αυτή την παράξενη παράδοση γεννήθηκε η συνήθεια να ονομάζεται «Κοιλάδα» το μέρος όπου συγκεντρώνονται ορισμένοι υψηλόβαθμοι μασόνοι. Στα εβραϊκά, η λέξη μεταφράζεται ως Γέενα, όρος που προσδιορίζει τον τόπο της Κολάσεως στην εβραϊκή θρησκεία.
Η απόφαση του Κυβερνήτη Ι. Καποδίστρια για τις «μυστικές Εταιρείες» και η πολιτική του
Συχνά αναφέρεται η εναντίωση του πρώτου Κυβερνήτη Ι.Α. Καποδίστρια προς τον Τεκτονισμό. Έχοντας σαφή γνώση των συνθηκών της εποχής του, τόσο στο διεθνές περιβάλλον, όσο και στην καθημαγμένη Ελλάδα των αρχών του 19ου αιώνα, καθώς και των αντιλήψεων και πρακτικών «προστατών» και συμπατριωτών, πατριωτών ή μη, o Καποδίστριας προχώρησε στην έκδοση της παρακάτω εγκυκλίου, προκειμένου με κανόνες απόλυτης ισονομίας και δικαιοσύνης να αντιμετωπίσει τα πλείστα όσα ανατρεπτικά ιδιοτελή κινήματα και επιδιώξεις, που, υπό το πρόσχημα ή την ψευδή επιγραφή τεκτονικών σωμάτων, κρατούσαν σε συνεχή αναστάτωση, υπονόμευαν και εντέλει δυσχέραιναν εξαιρετικά τις προσπάθειες οργάνωσης του κράτους και της κοινωνίας.
Ο Κυβερνήτης, συνεπής με τον εαυτό του και τις πεποιθήσεις του, μακράν του ενδεχομένου να λειτουργήσει ως δικτάτωρ ή ως γραφικός, δεν έκανε οτιδήποτε θα μπορούσε να παρεξηγηθεί ή να μείνει ανεφάρμοστο, απευθυνόμενος εν γένει στην ελληνική κοινωνία της τότε ελεύθερης Ελλάδας, εκδίδοντας γενικές διατάξεις. Αντίθετα, με το σκοπό να αποβάλλει το φατριατισμό από τον κορμό του κράτους, τους δημόσιους υπαλλήλους, που έκρινε ως πρωταρχικό μέτρο και κρίσιμο για την πολιτική και τις προσπάθειές του να οργανώσει κράτος, κατέφυγε στην εγκύκλιο αυτή, στοχεύοντας στις «μυστικές Εταιρείες». Έτσι, καθολικά όρισε όλα αυτά τα κινήματα, αποφεύγοντας με αυτήν τη διπλωματική σύλληψη να εξειδικεύσει και εξαιρέσει, πράγμα που θα ήταν και «αντιδημοκρατικό» και, προφανώς, αναποτελεσματικό για το σκοπό που εισήχθη.
Η εγκύκλιος, που σήμερα ευρίσκεται και αναρτημένη στο πολεμικό μουσείο του Ναυπλίου, έχει ως εξής:
EΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ
Αριθ. 2953
Μυστική Εγκύκλιος
Ο ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Προς το Πανελλήνιον
Προς τους κατά το Αιγαίον Πέλαγος και την Πελοπόννησον Εκτάκτους Επιτρόπους και τους Αρχηγούς των κατά ξηράν και θάλασσαν Δυνάμεων.
Γνωρίζει η Κυβέρνησις, ότι Πολίται τινές επιμένουν πιστεύοντες και τους άλλους πείθοντες, ότι αι μυστικαί Εταιρείαι χορηγούσι μέσα σωτήρια εις την Πατρίδα, ή τουλάχιστον Αιγίδα υπό την οποίαν συνδεόμενοι μεταξύ των οι άνθρωποι δια μυστικών δεσμών δύνανται να απολαύσωσιν εντός της Πατρίδος των και δια της ξένης επιρροής αξιώματα, τιμάς, και το πλέον τύχην, ό εστι χρήματα. Όσον και αν ελεεινολογή η Κυβέρνησις την απειρίαν των Ελλήνων των από τοιαύτας εισηγήσεις παρασυρομένων δεν ήθελε δώσει την προσοχήν της, αν δεν ήτο καταπεπεισμένη πόσον ολέθρια αποτελέσματα δύναται να φέρη εις την κρίσιμον ταύτην στιγμήν η περί τούτων γνώμη, την οποίαν οι εχθροί της Ελλάδος ήθελον συστήσει και εις τον Κόσμον, και εις τας Ευρωπαϊκάς Κυβερνήσεις. Αν η Ελλάς εγκατελείφθη από το 1821 έως τον Ιούλιον μήνα του τελευταίου έτους, τούτο προήλθε διότι οι εχθροί της την παρέσταιναν αδιακόπως προς τους Βασιλείς, ως λαόν επαναστατωθέντα και αγωνιζόμενον υπό την διεύθυνσιν και υπό τους σκοπούς Μυστικών Εταιρειών, όθεν επήγασαν αι καταστροφαί της Ισπανίας και Ιταλίας.
Εύκολον ήτο αναμφιβόλως να αναιρεθή η σφαλερά αύτη δόξα. Μ’όλον τούτο εχρειάσθησαν ολόκληρα επτά έτη βασάνων και δυστυχιών εις αναίρεσίν της. Μόλις ανηρέθη, και ενώ η Ελλάς αρχίζει να λαμβάνη δείγματα ευνοίας και καλοκαγαθίας εκ μέρους των Συμμαχικών Δυνάμεων, οι εχθροί της θέλουν πάλιν την παραστήσει ως υπεξούσιον των Μυστικών Εταιρειών, και εις απόδειξιν τούτου θέλουν φανερώσει, ότι υπό διαφόροις ονόμασιν αι Εταιρείαι αυταί υπάρχουν και πολλαπλασιάζονται μεταξύ των εν τοις πράγμασι και της πολιτικής τάξεως, και της στρατιωτικής δυνάμεως, ίσως και αυτού του στόλου. Τόσον ουσιώδες θεωρεί τούτο η Κυβέρνησις ώστε μη εγκρίνουσα να δείξη διά τινος δημοσίου και επισήμου πράξεως την ύπαρξιν αυτού του κακού, εκπληροί δια του τύπου της παρούσης εγκυκλίου το χρέος, το οποίον δεν ημπορεί να παραμελήση χωρίς να καθυποβληθεί εις βαρυτάτην ευθύνην. Τω όντι τοιούτον δημόσιον έγγραφον μεταξύ των Πολιτικών, οι οποίοι επιμένουσι να μην παραχωρώσιν εις την Ελλάδα έντιμον μέλλον, ήθελε χρησιμεύσει ως μέσον του να αποδείξωσιν, ότι οι Βασιλείς δια των ευεργεσιών των υποθάλπουσιν εις την Ελλάδα τον εχθρόν, τον οποίον και αλλαχού, και τας ιδίας των Επικρατείας πολεμώσι.
Η παρατήρησις αύτη, Κύριοι, σας διδάσκει με πόσην φρόνησιν και οξυδέρκειαν απαιτείται η εκπλήρωσις της ακολούθου παραγγελίας της Κυβερνήσεως. Θέλετε κοινοποιήσει δια ζώσης φωνής εις τους υπαλλήλους σας ή τους υπό την οδηγίαν σας αξιωματικούς το περιεχόμενον της παρούσης, και θέλετε τους κάμει να σας φανερώσουν αν ανήκουν εις καμμίαν των Μυστικών Εταιρειών, ή όχι. Αν είναι το πρώτον, θέλετε τους παρατηρήσει, ότι εάν εις την παρελθούσαν κατάστασιν της αναρχίας, και της αταξίας ήταν ίσως αναγκαίον εις τους πολίτας να ζητήσωσι προσωπικήν ασφάλειαν δια του δεσμού μυστικής τινος Εταιρείας, ο δεσμός ούτος διαλύεται καθ’ ήν στιγμήν ο του νομίμου όρκου και προς την Κυβέρνησιν, και προς τους Νόμους, χορηγεί εις ένα έκαστον και εις όλους, όλας τας απαραιτήτους ασφαλείας.
Από τοιαύτην αρχήν ορμώμενοι ευκόλως θέλετε αποδείξει το ασυμβίβαστον των δύο όρκων, ήγουν του υπηρετείν το Κράτος, και υπηρετείν μυστικήν Εταιρείαν, της οποίας ο σκοπός είναι ως επί το πλείστον άγνωστος εις τους Εταίρους. Αν λοιπόν οι υπάλληλοί σας ή οι υπό την οδηγίαν σας αξιωματικοί ανήκουσιν είς τινα Εταιρείαν, ανάγκη να παραιτηθώσι, και περί τούτου οφείλεις να μας βεβαιώσεις. Εξ εναντίας θέλετε τους εξηγήσει τους κινδύνους εις τους οποίους εκτίθενται πλανώμενοι από ολίγους τινάς όλως διόλου εις τα τοιαύτα ενασχολουμένους. Από την κατηγορίαν των Εταιρειών των μη συμβιβαζομένων με τα κατά Νόμους καθεστώτα δεν αποκλείομεν και την προ αιώνων γνωριζομένην υπό τω ονόματι της Αδελφοποιείας, ή Αγάπης.
Παραγγέλλεσθε, Κύριοι, κατ’ επανάληψιν να κάμετε χρήσιν της κοινοποιήσεως ταύτης κατά τον συνετώτερον και ωφελιμώμερον τρόπον. Προθύμως η Κυβέρνησις θέλει δεχθή τας ειδοποιήσεις, όσας εν καιρώ και τόπω θέλετε δυνηθή να την χορηγήσετε.
Εν Πόρω τη 8 Ιουνίου 1828
Ο Κυβερνήτης
Ι.Α. Καποδίστριας
Διαβάστε επίσης:
Ιστορία Τεκτονισμού – Η εξέλιξη της Μασονίας από το 1099 (α’ μέρος)
