Υπάρχει ένα αόρατο νήμα που ενώνει την πολιτική ζωή του τόπου. Δεν είναι άλλο από τα σκάνδαλα. Κάποια κοινοποιούνται, κάποια άλλα μένουν στην ντουλάπα για να να βγουν την κατάλληλη στιγμή ή να μην βγουν κάνοντας… τράμπα με αυτά των αντιπάλων.
Τέτοιες μέρες πριν 73 χρόνια η Ελλάδα συγκλονιζόταν από το «σκάνδαλο των καυσίμων» που οδήγησε στην πτώση της κυβέρνησης, η σωστότερα συνετέλεσε και αυτό στην πτώση της.
Ο Πάνος Χατζηπάνος ήταν υπουργός Μεταφορών και βουλευτής Ευβοίας. Εκλεγόταν με τη σημαία του Λαϊκού Κόμματος που αντιπροσώπευε την ελληνική Δεξιά. Όταν ανέλαβε και ενώ ο Εμφύλιος δεν είχε τελειώσει, μια κοινοπραξία των εταιρειών πετρελαίου είχε αναλάβει να εφοδιάζει όλη τη χώρα. Αυτό δεν του άρεσε και για… οικονομία αποφάσισε να κάνει διαγωνισμό με τη συμμετοχή όλων όσων είχαν βυτιοφόρα. Μέχρι εδώ τίποτα το περίεργο.
Ο διαγωνισμός έγινε, αλλά το έργο δόθηκε με απευθείας ανάθεση! Τη… δουλειά την πήρε μια εταιρεία που ιδρύθηκε για τον σκοπό αυτό. Την αποτελούσαν ο υπάλληλος των Ελληνικών Ταχυδρομίων Βασίλειος Σκόπας και η Όλγα Κυριαζοπούλου. Κανείς από τους δύο δεν είχε βυτιοφόρα και συνέπραξαν, αφού πήραν τη δουλειά με ιδιοκτήτες βυτιοφόρων!
Όλα αυτά θυμίζουν κάτι από τις αναθέσεις των τελευταίων χρόνων λόγω covid. Όσα ακολουθούν ίσως σας θυμίσουν περισσότερα.
Ο σύζυγος της Κυριαζοπούλου, Δημήτρης, ήταν μόνιμος στο Πολεμικό Ναυτικό, υπηρετούσε στο οικονομικό κλάδο και παράλληλα ήταν διαχειριστής της πρωινής εφημερίδας «Καιροί» που στήριζε τον Τσαλδάρη, η δε σύζυγός του ήταν φίλη της Ναντίν Τσαλδάρη, συζύγου του αρχηγού των Λαϊκών, από τα σχολικά τους χρόνια!
Τον Ιανουάριο του 1950 ο εμφύλιος είχε τελειώσει, ο Παπάγος ήταν ο νικητής και ο φόβος των Λαϊκών ήταν μια πιθανή κάθοδός του στην πολιτική. Αυτό έγινε, αλλά αργότερα.
Στην κυβέρνηση συνυπήρχαν Λαϊκοί, Φιλελεύθεροι του Σοφοκλή Βενιζέλου και το Ενωτικό Κόμμα του Παναγιώτη Κανελλόπουλου. Πρωθυπουργός ήταν εδώ κι ένα χρόνο ο Αλέξανδρος Διομήδης, προερχόμενος από τον Τραπεζικό κλάδο.
Στις 3 Ιανουαρίου 1950 δύο εφημερίδες αποκαλύπτουν το σκάνδαλο. Ο Σοφοκλής Βενιζέλος ζητά εξηγήσεις από τον πρωθυπουργό και τα βάζει με τον Τσαλδάρη που είχε κάνει προεκλογική συγκέντρωση στην Τρίπολη κατά παράβαση της συμφωνίας να μην αξιοποιήσουν τις θέσεις αντιπροέδρων που κατείχαν στην κυβέρνηση για εκλογικούς σκοπούς. Όμως αυτό δεν ήταν το μόνο ατόπημα του Τσαλδάρη, Στην ομιλία του είχε καταφερθεί κατά του Παπάγου. Ο ίδιος το διέψευσε, αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό να μειώσει τον θυμό του Αρχιστράτηγου που υπέβαλε παραίτηση.
Όλα αυτα ήταν αρκετά για να οδηγήσουν σε πτώση την κυβέρνηση με τους Φιλελεύθερους να αποσύρουν τα στελέχη τους και την στήριξη σε αυτήν. Ο Βασιλιάς Παύλος κάλεσε από την Κέρκυρα τον Τζον Θεοτόκη που είχε φύγει δύο μήνες νωρίτερα από το Λαϊκό Κόμμα, να σχηματίσει υπηρεσιακή που θα έκανε εκλογές τον Μάρτιο. Ήταν κι αυτό ένα… μήνυμα.
Μόνο που οι αποκαλύψεις για το σκάνδαλο διαδέχονταν η μια την άλλη. Στις 21 Ιουλίου 1950 η Βουλή με ψήφους 121 υπέρ και 77 κατά αποφασίζει την παραπομπή του Χατζηπάνου και άλλων τριών ατόμων ατο Ειδικό Δικαστήριο. Ήταν η πρώτη παραπομπή μετα από σχεδόν ένα αιώνα!
Η δίκη στο Ειδικό Δικαστήριο αρχίζει στις 11 Ιανουρίου 1951 και 36 μέρες αργότερα βγαίνει η απόφαση,
*Ένοχος για ηιθική αυτουργία ο Χατζηπάνος, αλλά «άνευ ιδιοτελείας». Δηλαδή ζημίωσε το Δημόσιο, αλλά δεν είχε, ο ίδιος, κάποιο κέρδος. Καταδικάστηκε σε τρίμηνη φυλάκιση με τριετή αναστολή. Στάθηκε τυχερός αφού διατήρησε τα πολιτικά του δικαιώματα και τη βουλευτική του ιδιότητα. Είχε επανεκλεγεί στην Εύβοια δύο μήνες μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου με 5.492 σταυρούς. Ο νόμος προέβλεπε ότι θα έχανε τα πολιτικά του δικαιώματα, άρα και την έδρα, εάν η ποινή ήταν μεγαλύτερη των δώδεκα μηνών!
*Η Όλγα Κυριαζοπούλου κρίθηκε ένοχη για ηθική αυτουργία και καταδικάστηκε μαζί με τον Βασίλειο Σκόπα σε 2 και ένα μήνα αντίστοιχα, επίσης με τριετή αναστολή.
Ο Χατζηπάνος δεν έβαλε ξανά υποψηφιότητα. Άλλωστε στις εκλογές του 1951 το Λαϊκό Κόμμα είχε υποστεί μεγάλη ήττα. Ο Αλέξανδρος Παπάγος είχε δημιουργήσει τον «Ελληνικό Συναγερμό» συσπειρώντας τους περισσότερους αξιόλογους βουλευτές των Λαϊκών και την συντριπτική πλειοψηφία των δεξιών και κεντροδεξιών ψηφοφόρων.
Ακούστηκαν πολλά. Ότι η ποινή, μικρή για το αδίκημα ως μια τελευταία προσπάθεια να διασωιθεί το κόμμα και να ανακοπεί η ορμή που είχε ο Στρατάρχης, ή απλά να μην κάνει αποκαλύψεις ο Χατζηπάνος. Η ουσία είναι ότι ο 65χρονος, τότε, δικηγόρος και πολιτικός δεν μίλησε ποτέ ανοιχτά για την υπόθεση μέχρι το 1972 που πέθανε στα 87 του χρόνια. Υποστήριξε ότι και στην απολογία του. Ότι δεν υπήρξε κανένα σκάνδαλο.
