Η φιλμογραφία του Αλέκου Σακελλάριου περιλαμβάνει 73 ταινίες, είτε ως συγγραφέας, είτε ως σκηνοθέτης, είτε και τα δύο μαζί. Τις περισσότερες από αυτές τις απολαμβάνουμε ακόμα στην τηλεόραση. Υπάρχει, όμως μια, που δεν πρόκειται να δούμε ποτέ. Προβλήθηκε στις κινηματογραφικές αίθουσες πριν 72 χρόνια κι έπειτα… εξαφανίστηκε!
Κι όχι μόνο αυτό, αλλά την ίδια τύχη είχε και η δεύτερη απόπειρα, το 1968, να κυκλοφορήσει το… ριμέικ της 16 χρόνια αργότερα.
Βρισκόμαστε στα 1952, ο Σακελλάριος έχει ήδη τις πρώτες κινηματογραφικές του επιτυχίες. Το 1946 με το «Παπούτσι από τον τόπο σου», το 1947 με την «Μαρίνα», την τεράστια επιτυχία του «Οι Γερμανοί ξανάρχονται» που το 1948 έκοψε 136.033 εισιτήρια, αλλά και το «Εκείνες που δεν πρέπει ν’ αγαπούν», τρία χρόνια αργότερα με 148.300 εισιτηρια, πάντα στην α’ προβολή.
Πατώντας γερά στα πόδια του αποφασίζει μαζί με τον συνεργάτη του Χρήστο Γιαννακόπουλο να γίνουν και κινηματογραφικοί παραγωγοί. Με τη σύμπραξη του Π. Γρηγορίου δημιουργούν την Γκλόρια Φιλμ και ετοιμάζουν την πρώτη ταινία.
Θέλουν να είναι διαφορετική από αυτές που παρουσίαζε ο ελληνικός κινηματογράφος με συνήθως αφελή σενάρια και, περίπου, υποχρεωτικό «χάπι εντ».
Στις διαφημιστικές καταχωρήσεις υπάρχει και η σχετική δήλωση
Οι συγγραφείς και ο σκηνοθέτης των γνωστών ελληνικών ταινιών «Παπούτσι από τον τόπο σου», «Μαρίνα», «Οι Γερμανοί ξανάρχονται», «Εκείνες που δεν πρέπει να αγαπούν» καθώς και των μεγαλύτερων θεατρικών επιτυχιών της τελευταίας δεκαετίας, δηλώνουν για την τελευταία τους κινηματογραφική δημιουργία «Ο άλλος» τα εξής:
«Με την καινούργια μας ταινία «Ο άλλος» νομίζουμε ότι συντελούμε κι εμείς στο να κάνει ένα ακόμα βήμα προόδου ο Ελληνικός Κινηματογράφος.
Το σενάριο του «Άλλου» δεν το γράψαμε επάνω στη γνωστή συνταγή των Ελληνικών σεναρίων. Η υπόθεσίς του είναι μια ανθρώπινη ιστορία που θα μπορούσε να συμβεί σε οποιαδήποτε γωνιά της γης και στην κινηματογραφική αφήγησή της προσπαθήσαμε να μην απομακρυνθούμε από το γνώριμό μας κλίμα της κωμωδίας και αυτό χωρίς να λείψει το ενδιαφέρον της περιπέτειας και μια λεπτή αισθηματική συγκίνησις.
Στην ερμηνεία του «Άλλου» σταθήκαμε τυχεροί. Ηθοποιοί σαν τον Γιώργο Παππά, σαν την Ελένη Χατζηαργύρη, σαν τον Βασίλη Αυλωνίτη, και σαν τον Απόστολο Αυδή ερμηνεύουν τα κύρια πρόσωπα της ταινίας μας.
Με την ευκαιρία αυτή θέλουμε να διαβεβαιώσουμε το Ελληνικό κοινό που χρόνια τώρα μας τιμά με την εμπιστοσύνη του, ότι «Ο άλλος» είναι ένα από τα καλύτερα έργα μας».
ΑΛ. ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΣ – ΧΡ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
Πραγματικά η υπόθεση ξεφεύγει από την πεπατημένη των ταινιών της εποχής:
Ένας απελπισμένος από τη φτώχεια αποφασίζει να γίνει διαρρήτης. Πάει σε μια έρημη βίλα στο Ψυχικό για να κλέψει. Ανήκει σε έναν χρηματιστή. Μόνο που το ίδιο βράδυ ο ιδιοκτήτης της βίλας πάει εκεί για να δώσει τέλος στη ζωή του. Έχει εγκαταλείψει την οικογένειά του κι απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί πρότυπο εντιμότητας και ηθικής. Ο διαρρήκτης γίνεται μάρτυρας της αυτοκτονίας του και διαπιστώνει ότι μοιάζει εκπληκτικά με τον αυτόχειρα. Παίρνει τη θέση του για να μην κατηγορηθεί για φόνο. Στην αστυνομία λέει ότι σκότωσε τον διαρρήκτη αμυνόμενος.
Ο Γιώργος Παππάς, ζεν πρεμιέ της εποχής ερμηνεύει τον ληστή και τον πλούσιο. Η Ελένη Χατζηαργύρη είναι η εν διαστάσει σύζυγος, ο Βασίλης Αυλωνίτης ο δικηγόρος της οικογένειας, ενώ η Κατερίνα Γώγου στην πρώτη κινηματογραφική της εμφάνιση είναι μια από τις δύο κόρες του ζευγαριού.
Η ταινία έκανε πρεμιέρα σε τρεις μεγάλους κινηματογράφους, της Αθήνας (Αττικόν, Ρέξ, Άστυ) και στο Πάνθεον του Πειραιά. Ρόλο σε αυτό έπαιξε και η εταιρεία διανομής, η Σκούρας Φιλμ, από τις μεγαλύτερες της εποχής.
Η κριτική δεν φάνηκε καλή μαζί της. Ακόμα και στην εφημερίδα Ακρόπολις, συνεργάτης της οποίας ήταν ο Σακελλάριος, ο Βίων Παπαμιχάλης, άνθρωπος του κινηματογράφου, σκηνοθέτης, παραγωγός και άλλα πολλά, μιλά για… καλές στιγμές της ταινίας.
Ο λογοτέχνης Μιχάλης Περάνθης στην Αθηναϊκή διαπίστωσε αδυναμίες και δεν του άρεσε ο πρωταγωνιστής
Στον Αχιλλέα Μαμάκη, από τους κορυφαίους καλλιτεχνικούς ρεπόρτερ της εποχής, στο Έθνος, διαπιστώνει ότι την ώρα που αρχίζει η δράση τελειώνει η ταιία που του θύμισε μια αντίστοιχη γαλλική!
Αντίθετα το Εμπρός, με την υπογραφή Λουκία κάνει λόγο για καλή ταινία.
Για τον κριτικό της Ελευθερίας, με την υπογραφή Ω το σενάριο είναι αδύναμο και παρασύρει το τελικό αποτέλεσμα.
Στο ίδιο πνεύμα και ο ανώνυμος κριτικός της εφημερίδας Προοδευτική Αλλαγή που στην εισαγωγή του δίνει και μια εικόνα των προβλημάτων διανομής των ελληνικών ταινιών τα χρόνια εκείνα. Οι εταιρείες διανομής έφερναν ξένα φιλμ, κυρίως αμερικανικά, γαλλικά και αγγλικά. Δεν είχαν κανένα λόγο να προωθήσουν τις ελληνικές ταινίες σε βάρος των δικών τους συμφερόντων.
Εκείνη την εποχή ο Γιάννης Μαρής ήταν απλά δημοσιογράφος. Σε επτά χρόνια θα έγραφε το «Έγκλημα στο Κολωνάκι» και θα γινόταν ένας από τους πολυδιαβασμένους συγγραφείς. Στην κριτική του, στην Προοδευτική Αλλαγή διαπιστώνει αδυναμίες στο σενάριο και καταλήγει ότι η ταινία παραμένει στις καλές προθέσεις των δημιουργών της.
Αν και δεν μπορούμε να κρίνουμε την ταινία, το κοινό την απέρριψε. Δεν είχε το ευχάριστο τέλος των ταινιών του Χόλιγουντ, έκλεινε με τον αλήτη να φεύγει αφού αποκαλύπτει την αλήθεια. Το μόνο ευχάριστο ήταν ότι ο διαρρήκτης δεν μπήκε φυλακή αφού τον συγχώρεσε ο μεγαλόψυχος αστυνομικός που ανέλαβε την υπόθεση κάνοντας ταυτόχρονα και τον δικαστή!
Τι απέγινε; Η εμπορική της αποτυχία την έθαψε σε κάποια αποθήκη. Ο αστικός μύθος λέει ότι ο Σακελλάριος την κατέστρεψε θεωρώντας την αποτυχημένη. Η αλήθεια είναι ότι απλά ξεχάστηκε όπως και τόσες άλλες και ίσως αφέθηκε στη φθορά του χρόνου. Όταν ήρθε η τηλεόραση τα κανάλια, τα δύο κρατικά, το ΕΙΡ και η ΥΕΝΕΔ αναζητούσαν εύπεπτες ταινίες για τους τηλεθεατές τους. Κι αυτές διασώθηκαν.
Όμως η ιστορίας δεν τελειώνει εδώ. Το 1968 ο Σακελλάριος επιχείρησε να την ξαναγυρίσει με παραγωγό την Αντώνη Ζερβό. Ήταν η χρυσή εποχή του ελληνικού σινεμά. Ο Σακελλάριος την σκηνοθέτησε ή θα την σκηνοθετούσε με πρωταγωνιστές τον Γιώργο Κωνσταντίνου, την Γκέλυ Μαυροπούλου και τον Γιάννη Γκιωνάκη με τίτλο Ο σωσίας. Μόνο που ποτέ δεν πήρε το δρόμο για τις κινηματογραφικές αίθουσες αν και την είχαν προαναγγείλει τα περιοδικά της εποχής για τις ταινίες που θα δούμε τη σεζόν 1968-69. Και η δεύτερη προσπάθεια έμεινε στη μέση…
