Πολλοί ηθοποιοί έχουν υπάρξει έντονα πολιτικοποιημένοι στη ζωή τους. Ένας από αυτούς ήταν και ο Χρήστος Τσαγανέας ο οποίος υπήρξε σε μεγάλο βαθμό ενεργός όσον αφορά τα πολιτικά δρώμενα της χώρας.
Ενταγμένος στις τάξεις του ΕΑΜ Καλλιτεχνών, παρά τη μεγαλοαστική καταγωγή του, έπαιξε τον δικό του ρόλο και συντάχτηκε από την πρώτη στιγμή στο ΚΚΕ.Το κράτος, αργότερα τίμησε (!) τον Χρήστο Τσαγανέα με παράσημο που απονεμόταν σε πολίτες που διακρίθηκαν με τις πράξεις τους…!
Και όμως, μια από τις… «θεάρεστες» πράξεις του ήταν και η δολοφονία με… τσεκούρι (!!!) της ηθοποιού Ελένης Παπαδάκη.
Η Παπαδάκη θεωρήθηκε από την τότε «ελίτ» των ενταγμένων στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και άλλους ακραίους κομμουνιστές σαν τον Χρήστο Τσαγανέα, ως πρόσωπο που εξέφραζε την… αντίδραση.
Αυτός πράγματι ήταν ένας συνήθης λόγος της «ΟΠΛΑ» για να εξοντώνει όσους θεωρούσε αντιπάλους της. Χρόνια μετά, ο ηγέτης των Κομμουνιστών, Νίκος Ζαχαριάδης, σχεδόν θα ζητήσει συγνώμη, δηλώνοντας ότι η δολοφονία της Ελένης Παπαδάκη ήταν μια… «ανοησία».
Το τέλος της άτυχης Ελένης ήταν φοβερό. Ο «Μακαρώνας» την παρέλαβε μπροστά στον «Ορέστη», ο οποίος είχε διατάξει την εκτέλεση με τσεκούρι, όπως γινόταν και με τα άλλα θύματα. Την διέταξαν να γδυθεί, ενώ εκείνη είχε αντιληφθεί ότι πλησιάζει το τέλος της.
Έτρεμε από το κρύο και το φόβο και κλαίγοντας τους παρακαλούσε. Έβγαλε την γούνα της την οποία παρέλαβε ο Ορέστης και όταν την διέταξε να βγάλει και τα υπόλοιπα ρούχα της αναλύθηκε σε δυνατές κραυγές απελπισίας και γόους.
Όρμησαν τότε αφιονισμένοι πάνω της και μέσα σ’ ένα κατήφορο από προπηλακισμούς την έσυραν κοντά σε ένα ανοιγμένο λάκκο κι’ εκεί την έγδυσαν με την βία.Τότε της φύτεψαν δύο σφαίρες στο σβέρκο…
Το προεδρείο του Κόκκινου ΣΕΗ ήταν, ο Αιμίλιος Βεάκης, ο Θεόδωρος Μορίδης, ο Σπύρος Πατρίκιος, ο Χρήστος Τσαγανέας, και ο Πάνος Καραβουσάνος!
Ότι δεν σας βολεύει το αποκαλείτε φασιστικό,οι δύο Ελενες ( Παπαδάκη και Γκατζογιαννη )θα σας κυνηγούν πάντα θραύσματα κουμουνια και μα σκεφτείς ότι κάποτε σας ψήφιζα.
Το άρθρο συνάδελφε, είναι πέρα για πέρα αντικομμουνιστικο
Ανεβάζοντας τέτοιου είδους κείμενα, αναμοχλευεται τα μίση και τα πάθη εκείνης της μακρυνης και μπερδεμενης εποχής
Επίσης το θεωρώ υβρι στη μνήμη του εξαιρετικού αυτού ηθοποιου
Παραπλανητικος τιτλος που αναποφευκτα σε βαζει σε σκεψεις διαβαζοντας το συνολο του αρθρου για τη σκοπιμοτητα / σκοπιμοτητες που εξυπηρετει.Παρακαλω οπως διορθωσετε εστω κ ετεροχρονισμενα