Γερνούν τα κόμματα που δεν ανέχονται τις νέες ιδέες, γιατί, όπως λέει «είναι ζωντανοί οργανισμοί, που χρειάζονται φρέσκο αέρα για να υπάρχουν».
- Από τη Βίβιαν Μπενέκου
Δηλώνει ξεκάθαρα ότι την ενοχλεί η «αργομισθία», στην προκειμένη περίπτωση του ΠΑΣΟΚ, αλλά πιστεύει δυνατά ότι το κόμμα της θα υπάρχει όσο ανταποκρίνεται στις ανάγκες των πολιτών. Αυτή είναι η Χαρά Κεφαλίδου, βουλευτής Δράμας και υπεύθυνη Παιδείας του Κινήματος Αλλαγής, που μιλάει έξω από τα δόντια στην «Espresso» και όχι μόνο αυτό, αλλά… ρίχνει και «χυλόπιτα ποντιακή» στον Αλέξη Τσίπρα!
Η ίδια θεωρεί ότι με τόσα που έχουν βρει τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη κάθε άλλο παρά τυχερό τον λες. Μάλιστα, εάν του έκανε το τραπέζι, θα του μαγείρευε μπακαλιάρο με… έξτρα strong σκορδαλιά!
Μιλώντας για τους γονείς της, αποκαλύπτει ότι το «πρώτο βιολί» στο σπίτι της ήταν η μητέρα της, γι’ αυτό η Χαρά Κεφαλίδου ανέπτυξε δημόσια μια συμπεριφορά άκαμπτη και κρυφά αμυντική, μέσα στην οποία, όπως εκείνη λέει, ασφυκτιούσε. Σήμερα, όμως, η βουλευτής του Κινήματος Αλλαγής είναι μια δυνατή γυναίκα πολιτικός, μαμά μιας κόρης, μαθήτριας του δημοτικού, και μια ευτυχισμένη σύζυγος.
Σταδιακά η κυβέρνηση ανοίγει την αγορά, ενώ τα κρούσματα και η πανδημία χτυπάνε κόκκινο. Μοιάζει σαν αυτό το πεντάμηνο lockdown να ήταν τελικά άχρηστο. Πώς κρίνετε τη διαχείριση του όλου θέματος και την εξέλιξή του;
Η πανδημία και η παγκόσμια έκτασή της δείχνει να μας ξεπερνά. Τα αντανακλαστικά των σύγχρονων κοινωνιών, όσο και αν είναι ταχύτατα συγκρινόμενα με άλλες περιπτώσεις, αποδεικνύονται ανεπαρκή. Τα κράτη βρίσκονται μπροστά σε νέα, άγνωστα δεδομένα. Για την αντιμετώπιση της κατάστασης, που ήταν επείγουσα και οι γνώσεις μας εντελώς ανεπαρκείς, προτάθηκε η επιλογή του lockdown.
Είναι πολύ νωρίς για συμπεράσματα. Είτε μας αρέσει είτε όχι, βαδίζουμε σε άγνωστα μονοπάτια σε μια χώρα με χρόνιες παθογένειες και σοβαρές ελλείψεις στο σύστημα υγείας. Ασφαλώς, δεν έγιναν όλα σωστά. Προφανώς, κρίνοντας από το αποτέλεσμα, οι επιμέρους λύσεις που κάθε φορά επιλέγονται αποδεικνύονται αποσπασματικές, ανεπαρκείς ή εσφαλμένες. Εκείνο που σήμερα λείπει είναι η εγρήγορση της Πολιτείας σε διορθωτικές κινήσεις, που κρίνονται απαραίτητες από τους ειδικούς. Ένας μηχανισμός έγκαιρης ανταπόκρισης στα νέα, διαρκώς μεταβαλλόμενα δεδομένα.
Όσο όμως ο κόσμος νιώθει ότι βαδίζουμε στα τυφλά, χωρίς σχέδιο, με πρόχειρες λύσεις «του ποδαριού», που αναιρούνται την επομένη, ο φόβος, το αίσθημα ανασφάλειας και εγκατάλειψης θα εκδηλώνονται με άρνηση, οργή και αγανάκτηση, ακυρώνοντας όσα με κόπο και τεράστιο κόστος καταφέραμε μέχρι σήμερα.
Πάντως, η κυβέρνηση, μέχρι στιγμής δεν φαίνεται να έχει αντίπαλο. Αντιπολίτευση που να την πονάει… μηδενική. Τυχερός ο Μητσοτάκης;
Πόσο τυχερός μπορεί να χαρακτηριστεί ένας πρωθυπουργός που στους 20 μήνες διακυβέρνησής του η χώρα αντιμετώπισε τεράστιο κύμα μετανάστευσης, απρόκλητη τουρκική επιθετικότητα, σαρωτική πανδημία έπειτα από μια δεκαετία Μνημονίων, με νωπά ακόμη τραύματα στην οικονομία και την κοινωνία;
Εδώ και χρόνια έχουμε περάσει σε νέα εποχή που τα παραδοσιακά αντιπολιτευτικά εργαλεία αποδεικνύονται ξεπερασμένα και ανεπαρκή. Ο έλεγχος της εκάστοτε εξουσίας και των πολιτικών που ακολουθεί δεν γίνεται αποτελεσματικός με ξεφτισμένες διαδηλώσεις και εβδομαδιαίες εξεγέρσεις κατά παντός επιστητού.
Η ανάδειξη των προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο πολίτης στην καθημερινότητά του, η επισήμανση της συχνής κυβερνητικής αναλγησίας, η στηλίτευση της αλαζονείας της εξουσίας, που φαίνεται μέσα από τις νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης, η απαίτηση για διεξοδικό διάλογο επιχειρημάτων είναι τα σύγχρονα εργαλεία αντιπολίτευσης. Δεν κραυγάζουν, δεν «τσουβαλιάζουν» πολιτικές, δεν δολοφονούν χαρακτήρες. Είναι απαίτηση της κοινωνίας να επικρατήσει ο πολιτικός πολιτισμός. Όποιος δεν εννοεί να το καταλάβει σύντομα θα γίνει άλλη μια παράγραφος στην πολιτική Ιστορία της χώρας.
Κάποιοι τοποθετούν το Κίνημα Αλλαγής πιο κοντά στη ΝΔ, κάποιοι άλλοι στον ΣΥΡΙΖΑ. Με ποιον θα βλέπατε συνεργασίες μετεκλογικές ή μη;
Δεν είναι εύκολο να ξεφύγει κανείς από την πολιτική απλοποίηση που θέλει τα κόμματα με χαμηλά εκλογικά ποσοστά πότε να λειτουργούν ως μπαλαντέρ και πότε να καταπίνονται από τους δύο μονομάχους. Ακόμη και σήμερα ρέπουμε σε όσα έχουμε συνηθίσει, στη λογική της αρένας με δύο αντιπάλους.
Το πλήρωμα του χρόνου για την ενηλικίωση της δημοκρατίας μας έχει έρθει. Τα πράγματα δεν είναι άσπρα ή μαύρα και ο πολιτικός στίβος δεν είναι γήπεδο για ντέρμπι. Κάθε πολιτικός χώρος αντιπροσωπεύει ένα κομμάτι της κοινωνίας μας, μικρό η μεγαλύτερο, πάντως υπαρκτό, σεβαστό, με την απαίτηση να εκπροσωπείται και να ακούγεται η φωνή του κατά τον ίδιο τρόπο που συμμετέχει στα κοινά βάρη και στις υποχρεώσεις προς την Πολιτεία. Το «τσουβάλιασμα» όλων στον εκλογικό σάκο των δύο φιναλίστ ελαχιστοποιεί την αντιπροσώπευση, φιμώνει τη διαφορετική άποψη και τελικά αποδυναμώνει την ίδια την ουσία της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Είναι άλλο πράγμα οι συγκλίσεις, ο διάλογος, η συναίνεση και άλλο η προσπάθεια εξαφάνισης ενός χώρου διά της μεθόδου -για να το πω ευγενικά- της απορρόφησης από τον αριθμητικά ισχυρότερο. Το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής οφείλει να βρίσκεται κοντά στις αρχές του και τον πολίτη.
Είστε δυσαρεστημένη από ό,τι συμβαίνει στο Κίνημα Αλλαγής;
Είμαι δυσαρεστημένη κάθε φορά που νιώθω ότι το χθες από φόβο δεν αφήνει χώρο για το αύριο, καταστρέφοντας τελικά το σήμερα. Και επειδή ακούγεται κάπως αφηρημένο, εξηγούμαι: Τα πολιτικά κόμματα είναι ζωντανοί οργανισμοί, που χρειάζονται φρέσκο αέρα για να υπάρχουν, χώρο για νέες ιδέες, την εμπειρία και τη γνώση για να τις επεξεργαστούν και να τις κάνουν σχέδιο και τελικά πρόταση για τον πολίτη. Κάθε φορά που μια νέα άποψη μένει «ζαρωμένη» στη γωνία περιμένοντας τη σειρά της, ο πολιτικός χώρος χάνει. Γίνεται τετριμμένος, ανεπίκαιρος, στεγνός. Με λίγα λόγια, γερνά. Όλοι ξέρουμε την αναπόφευκτη κατάληξη του γήρατος, ό,τι λίφτινγκ και να εφεύρουμε.
Έχετε παραδεχτεί ότι υπάρχει εσωστρέφεια στο ΠΑΣΟΚ και, μάλιστα, λειτουργεί ως αυτοάνοσο νόσημα. Και τι θα γίνει με αυτό; Φοβάστε για το μέλλον του κόμματος στις ερχόμενες εκλογές;
Δεν είμαι μοιρολάτρης. Θεωρώ ότι το μέλλον του χώρου μας δεν είναι προδιαγεγραμμένο. Εμείς το διαμορφώνουμε κάθε μέρα, με την πολιτική μας στάση. Δεν φοβάμαι, γιατί πιστεύω στους νόμους της φύσης. Θέλω να υπάρχουμε όσο έχουμε λόγο ύπαρξης, για όσο δηλαδή μπορούμε να ανταποκριθούμε στις ανάγκες του πολίτη και έχουμε να προσφέρουμε στον τόπο. Η «αργομισθία» με ενοχλεί σε αξιακό και αισθητικό επίπεδο.
Πότε βλέπετε εκλογές;
Αξιολογώντας τις προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση το προσεχές διάστημα, σε συνάρτηση με την προσωπικότητα του κ. Μητσοτάκη (προσήλωση στη συνέπεια και την επίτευξη των στόχων που θέτει), θα έλεγα ότι η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες δεν αποτελεί επιλογή.
Ο κορωνοϊός πόσο και πώς επηρέασε τη δική σας ζωή; Θα εμβολιαστείτε;
Ομολογώ, λόγω βουλευτικής ιδιότητας, λιγότερο από τους συμπολίτες μου, καθώς υπάρχει μεγαλύτερη ευχέρεια μετακίνησης για τις κοινοβουλευτικές μου υποχρεώσεις. Παρόλα αυτά, όπως όλοι, το αίσθημα κόπωσης, εκνευρισμού από τον καθημερινό πολύωρο συγχρωτισμό στο σπίτι με ένα παιδί δημοτικού, που θα ήθελε να παίξει, να τρέξει, να δει φίλους του, να πάει σχολείο, να συνεχίσει τις δραστηριότητές του, αντί να κάθεται από το υπνοδωμάτιο στο σαλόνι και από εκεί στην κουζίνα με δύο γονείς με αυξημένες επαγγελματικές υποχρεώσεις που εκπληρώνονται από το σπίτι, δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση.
Εννοείται πως θα πάω τρέχοντας να εμβολιαστώ μόλις έρθει η σειρά μου! Τα δώρα -και το εμβόλιο κατά του Covid-19 είναι ένα τεράστιο δώρο στην ανθρωπότητα- οφείλουμε να τα εκτιμούμε και να είμαστε ευγνώμονες σε αυτούς που μας τα προσφέρουν.
Έχετε πάρει θέση και στο ελληνικό #ΜeΤoo. Σας έχει φερθεί ποτέ άντρας με τρόπο άσεμνο στη διάρκεια της πολιτικής και άλλης καριέρας σας; Έχετε έρθει ποτέ σε δύσκολη θέση από προϊστάμενο, για παράδειγμα;
Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος και με όλα όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας, τις σιωπηλές τραγωδίες στη ζωή συμπολιτών μου, γνωστών, φίλων, κάτω από τη μύτη μιας ολόκληρης κοινωνίας, θεωρώ ότι ήμουν πολύ τυχερή. Μεγάλωσα στη Δράμα, σε μια οικογένεια με τρία παιδιά, που κυριαρχούσε μια επιφανειακή αντίφαση: όσο αυστηρή ήταν σε ζητήματα αρχών, συνέπειας στη συμπεριφορά μας και προσοχής στη δημόσια εικόνα μας, άλλο τόσο ήταν ανοιχτή στον κοινωνικό μας περίγυρο αλλά και στη μεταξύ μας συζήτηση όλων των προβλημάτων που αντιμετωπίζαμε ως παιδιά και ως έφηβοι.
Ο πατέρας μου, ως πολιτικός, είχε εξαρχής περάσει το μήνυμα: «Προσέχουμε και μιλάμε». Στην πραγματικότητα όμως, το «πρώτο βιολί», που καθόριζε μέχρι και την παραμικρή λεπτομέρεια και έδινε τον τόνο στην καθημερινότητά μας, ήταν η μητέρα μου. Οπότε με τα χρόνια ανέπτυξα μια δημόσια συμπεριφορά ενδεχομένως άκαμπτη, σίγουρα ξεκάθαρη και κρυφά αμυντική. Μικρή συχνά ασφυκτιούσα μέσα στο πλαίσιο της εικόνας μου, σήμερα όμως, κοιτάζοντας πίσω, παρά την τότε δυσαρέσκεια, έχω να πω ένα μεγάλο «ευχαριστώ» για όλα αυτά από τα οποία η οικογένειά μου και η εμμονή της στην εξαντλητική συχνά συζήτηση με γλίτωσαν και μου έμαθαν.
Άρχισε η Σαρακοστή, περίοδος νηστείας και προσευχής. Τι από αυτά ασπάζεστε;
Ο αυτοπεριορισμός και η δοκιμασία πειθαρχίας που περιλαμβάνει η νηστεία και η ενδοσκόπηση στον πυρήνα του εαυτού μας, που προϋποθέτει η προσευχή, θεωρώ ότι είναι πολύτιμη άσκηση στο δρόμο για την ολοκλήρωσή μας ως ανθρώπινα όντα.
Μιλήστε μου λίγο για την οικογένειά σας. Σύζυγος, παιδί; Πώς είστε εσείς στους δύο αυτούς ρόλους, συζύγου και μαμάς;
Όπως η μέση Ελληνίδα σύζυγος και μαμά! Ευτυχισμένη, γιατί συνέδεσα τη ζωή μου με έναν άνθρωπο που αγαπώ, θαυμάζω και σέβομαι απεριόριστα και μια κόρη που για μένα είναι ο πολυτιμότερος θησαυρός. Κουρασμένη, γιατί μέσα στην καθημερινότητα αυτά που πρέπει να γίνουν είναι συχνά περισσότερα από τις αντοχές μου. Συχνά βιαστική και αγχωμένη να τα προλάβω όλα, με αποτέλεσμα να μου ξεφεύγουν λεπτομέρειες, που όμως δίνουν ποιότητα στις στιγμές μας. Αρκετές φορές ανυπόμονη και απαιτητική από τους αγαπημένους μου. Για τα υπόλοιπα θα πρέπει να ρωτήσετε τους ίδιους.
Χαρά Κεφαλίδου και πόλη της Δράμας. Πώς χαρακτηρίζετε αυτή η σχέση;
Σχέση ζωής, από αυτές που νέος μπορεί να θες να ξεφύγεις μόνο και μόνο για να επιστρέψεις με συνείδηση της σημαντικότητάς τους να τις τιμήσεις, να τις υπηρετήσεις και να είσαι αναπόσπαστο κομμάτι τους.
Εάν καλούσατε σε τραπέζι την κ. Γεννηματά, τον κ. Μητσοτάκη και τον κ. Τσίπρα, χωριστά φυσικά, τι θα μαγειρεύατε για τον καθένα αντιστοίχως;
Στην Πρόεδρό μας θα μαγείρευα τα διάσημα πισία, εμβληματική ποντιακή νοστιμιά. Για τον πρωθυπουργό θα ετοίμαζα μπακαλιάρο με σκορδαλιά, στην εντελώς παραδοσιακή του εκδοχή (με μπόλικο σκόρδο). Τέλος, για τον κ. Τσίπρα δεν θα μπορούσα να σκεφτώ κάτι καλύτερο από υβριστόν, την ποντιακή εκδοχή της χυλοπίτας.
