Είναι ένας από τους πιο δραστήριους και πετυχημένους δημάρχους της χώρας. Κατάφερε να κάνει μια πόλη, που παλιά τη χαρακτήριζαν «η ασχημούλα του κάμπου», την πιο όμορφη πόλη της Αιτωλοακαρνανίας. Οσο και να ακούγεται περίεργο, το Αγρίνιο οφείλει τη μεταμόρφωσή του στον Γιώργο Παπαναστασίου, δήμαρχο Αγρινίου και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ΚΕΔΕ (Κεντρική Ενωσης Δήμων Ελλάδος), που κατεβαίνει ξανά υποψήφιος το 2023, για να ολοκληρώσει το έργο που άρχισε.
- Από τη Βίβιαν Μπενέκου
Ο δήμαρχος δηλώνει «ερωτευμένος» με την Αυτοδιοίκηση, στην οποία κλείνει οκτώ χρόνια τώρα. Στηρίζει το έργο της κυβέρνησης, όμως συγχρόνως νιώθει ότι πρέπει να βοηθηθεί περισσότερο η Αυτοδιοίκηση, καθώς πόλεις σαν τη δική του αναπτύσσονται μόνο «χάριν της αυτοθυσίας» των δημάρχων τους.
Το παράπονο του Γιώργου Παπαναστασίου είναι ότι το Αγρίνιο δεν συνδέθηκε με την Ιόνια Οδό και ότι παίρνουν το πανεπιστημιακό τμήμα της πόλης και το μεταφέρουν στην ήδη «βαλτωμένη» από φοιτητές Πάτρα. Αυτά συν άλλα που αποκαλύπτει ο δήμαρχος στην «Espresso» οδήγησαν την Αιτωλοακαρνανία σε σημαντική μείωση του πληθυσμού της, στην τελευταία απογραφή.
Ομως εκείνος εκεί, επιμένει και θα πετύχει να μη λείψει τελικά τίποτα από την πόλη του.
Ο Γιώργος Παπαναστασίου έχει μια αρμονική οικογένεια, αποτελούμενη από την Ελευθερία, τον Παντελή και τον Λάμπρο, κι ένα όραμα, να αλλάξει το «brand name» μιας πόλης που αρχίζει να φωτίζεται στον χάρτη.
Υποψήφιος ξανά;
Ναι. Η Αυτοδιοίκηση είναι έρωτας. Και οι άνθρωποι που την αγαπούν, λατρεύουν τον τόπο τους και θέλουν να αφήσουν τη σφραγίδα τους, έναν τόπο αναμορφωμένο, δηλαδή. Το σύνθημά μου στις προηγούμενες εκλογές ήταν «Αγρίνιο – νέα αρχή, τόπος να ζεις». Οταν, λοιπόν, λέω κάτι τέτοιο, πρέπει να συνεχίσω μέχρι να το κάνω. Αισθάνομαι πραγματική ευλογία όμως που ό,τι βάλαμε στο πρόγραμμά μας, ακόμη και τα πολύ φιλόδοξα σχέδια, το καταφέραμε και το καταφέρνουμε. Φτάσαμε στην ώρα που υλοποιούνται. Το πρόγραμμά μου έχει μια συνέχεια, θέλω να το τελειώσω και να αφήσω πίσω μου ό,τι περισσότερο μπορώ.
Τι εμπειρία ήταν για εσάς αυτές οι δύο θητείες;
Κλείνω οκτώ χρόνια… Αρα έχω μεγάλη εμπειρία. Το όνειρό μου για μια σύγχρονη πόλη γίνεται πραγματικότητα. Συγχρόνως, μπορώ να πω ότι η Αυτοδιοίκηση έχει πολύ ενδιαφέρον και σε ωριμάζει πολιτικά. Είναι ο πιο κοντινός βαθμός διοίκησης στον δημότη, στον πολίτη. Η καθημερινή επαφή με τον κόσμο τα έχει όλα, έχει και παράπονα. Αλλωστε, «τα παράπονα στον δήμαρχο», ως γνωστόν. Υπάρχει η πίεση, αλλά μαζί και η χαρά της δημιουργίας, που βλέπεις ότι αυτό που σχεδίασες πριν από πέντε χρόνια υλοποιείται. Αυτή είναι και η δύναμη να συνεχίσεις.
Σας βοηθά η κυβέρνηση;
Πιστεύω ότι η Αυτοδιοίκηση χρειάζεται παραπάνω βοήθεια, γιατί όσο βοηθούνται οι δημότες, οι πολίτες είναι προς όφελος της χώρας. Το έργο που παράγεται στους δήμους αντανακλά στο σύνολο της κοινωνίας. Πιστεύω ότι πρέπει να δουν τον πρώτο βαθμό Αυτοδιοίκησης και ιδιαίτερα κάποιες περιοχές, όπως η δική μας, που για πολλά χρόνια η κεντρική εξουσία την αγνοούσε. Θέλει βοήθεια η περιοχή. Πρέπει να ρίξει το μάτι της πάνω μας η κεντρική εξουσία, για να αναπτύσσεται ισόρροπα η χώρα. Ο,τι λείπει από εδώ, υπάρχει στο ανατολικό και το βόρειο κομμάτι της χώρας. Ομως η χώρα πρέπει να έχει ισόρροπη ανάπτυξη.
Το Αγρίνιο, δυστυχώς, το κυνηγά η φήμη μιας αδιάφορης και άσχημης πόλης. Ομως αυτό δεν ισχύει πια. Ετσι δεν είναι, δήμαρχε;
Το βλέπουν όσοι μας επισκέπτονται ότι τώρα είναι μια άλλη πόλη το Αγρίνιο. Εχει αλλάξει ριζικά χάρη στα έργα μας. Το είπα και προχθές με μια αφορμή, στο δημοτικό συμβούλιο, θα το πω και τώρα σε εσάς. Οταν ήμουν μαθητής στο σχολείο είχε κάνει αφιέρωμα ο «Ταχυδρόμος» στην πόλη μας, υπό τον τίτλο «Η ασχημούλα του κάμπου». Τους είπα, λοιπόν, στο δημοτικό συμβούλιο, και το ξαναλέω να το ακούσουν όλοι, ότι από τώρα και στο εξής θα είναι «η ομορφούλα του κάμπου». Ηδη έχει γίνει αυτό. Οταν πριν από λίγο καιρό έγινε το διοικητικό της ΚΕΔΕ εδώ, ενθουσιάστηκαν όλοι. Δεν περίμεναν από την εικόνα που είχαν πριν ότι το Αγρίνιο είναι τόσο όμορφο. Τους άρεσε πολύ. Μας είπαν χίλια «μπράβο» για τη μεταμόρφωση. Ηδη υλοποιούνται αυτή τη στιγμή έργα 4.000.000 ευρώ για την ανάπλαση του κέντρου. Στην αρχή «έφαγα» γκρίνια για την πεζοδρόμηση του κέντρου. Γύρισα όμως και τους είπα, «εγώ θα το κάνω και μη με ψηφίσετε». Σήμερα χαίρονται το κέντρο. Δεν ανακαλύπτουμε τον τροχό εμείς. Αυτό ισχύει σε όλον τον κόσμο. Το κέντρο πεζοδρομείται και όπου υπάρχουν πεζόδρομοι αυξάνεται η εμπορική κίνηση. Τι να κάνουμε, έτσι είναι.
Σας απογοητεύουν οι γκρίνιες;
Οχι. Θα πρέπει ο κάθε δήμαρχος να έχει όραμα για την πόλη του. Τα κέντρα των πόλεων είναι πεζοδρομημένα και μάλιστα σε πόλεις στενές, όπως είναι το Αγρίνιο, αυτό επιβάλλεται. Το κέντρο δεν χρειάζεται να είναι επισκέψιμο με το αυτοκίνητο. Τώρα ακούω «μπράβο» από παντού. Και δεν έχουμε τελειώσει ακόμη. Στην πόλη μας έχουμε και ένα υπέροχο πάρκο που αναπλάθεται και θα παραδοθεί την άνοιξη. Επίσης, υλοποιούμε προγράμματα Smart cities, όπως το ηλεκτρονικό παρκάρισμα, τα σύγχρονα ποδήλατα, τα φωτοβολταϊκά στέκια όπου φορτίζεις και έχει Wi-Fi, τις έξυπνες πληροφοριακές πινακίδες, και πολλά άλλα.
Πώς όμως θα αλλάξει η εικόνα για τους ξένους; Πώς θα γίνει πόλος έλξης για τουρισμό;
Είναι ένα κομμάτι που δεν έχει τουριστικό προϊόν. Θα πρέπει να αξιοποιηθούν κάποια πλεονεκτήματα που έχει η περιοχή, ώστε να αποκτήσει εναλλακτικό τουρισμό. Το Αγρίνιο βουλιάζει από κόσμο το Πάσχα, τα τελευταία χρόνια. Κι αυτό γιατί γιορτάζουμε παραδοσιακά, έχουμε το έθιμο των Χαλκουνιών με τα βεγγαλικά, και φοβερό φαγητό. Ο γαστρονομικός τουρισμός μπορεί να είναι ατού μας. Πρέπει να αναπτύξουμε το υπάρχον τουριστικό προϊόν, που είναι οι λίμνες μας. Ηδη κάνουμε ένα νέο χωροταξικό σχέδιο για τη λίμνη Τριχωνίδα, που θα τη βάλει άμεσα στον χάρτη με τις εναλλακτικές μορφές τουρισμού και τα σπορ της λίμνης.
Κρατάει τον πληθυσμό της όμως η Αιτωλοακαρνανία ή όχι;
Η Αιτωλοακαρνανία έχασε πολύ πληθυσμό με βάση τα τελευταία στοιχεία. Τα νούμερα είναι απίστευτα. Το Ακτιο και η Βόνιτσα έχασαν 20%. Το Θερμό 4% και το Αγρίνιο 5%. Μέσα σε μια δεκαετία χάσαμε το 9% του πληθυσμού μας, ως νομός. Είναι τεράστιο το μέγεθος. Είχαμε στο Αγρίνιο 94.000 κατοίκους και πέσαμε στους 90.000. Κάποτε είχαμε μέχρι αεροδρόμιο και τώρα δεν φρόντισαν ούτε να συνδέσουν την πόλη μας με την Ιόνια Οδό. Δεν είχε βάλει κανείς προηγούμενος δήμαρχος, μέχρι το 2014 που ήρθα εγώ, τη σύνδεση αυτή. Μπήκε το 2014, έγινε η μελέτη και τώρα κάποια στιγμή θα συνδεθούμε. Αλλά είναι δυνατόν η Ιόνια Οδός να παρακάμπτει τη μεγαλύτερη πόλη του νομού; Το 2019 μάς έδωσαν τμήμα πανεπιστημιακό και τώρα το παίρνουν και το πάνε στην Πάτρα. Η Πάτρα έχει 30.000 φοιτητές, χρειάζεται να έχει 31.000; Είναι τραγικά όλα αυτά, και είμαι έξαλλος. Εχω πολλή δουλειά να κάνω, όπως καταλαβαίνετε.
Πού περνάτε τον ελεύθερο χρόνο σας;
Ελεύθερο χρόνο δεν έχω. Τον αναζητώ για να τον αφιερώσω στην οικογένειά μου. Η σύζυγός μου είναι η Ελευθερία Ζαπαντιώτη, δικηγόρος, που μεγάλωσε στην Αθήνα. Οταν το 2002 παντρευτήκαμε, ήρθε εδώ, που είναι και ο τόπος καταγωγής των γονιών της. Μετράμε 20 χρόνια γάμου και δύο γιους. Τον Παντελή, μαθητή της Β’ Λυκείου, και τον Λάμπρο, μαθητή της Β’ Γυμνασίου.
Τους αρέσει που είστε ο δήμαρχος;
Η Ελευθερία και ο μεγάλος μου γιος πολύ θα ήθελαν να μην ασχολούμαι με αυτά, παρά το γεγονός ότι η σύζυγός μου με υποστηρίζει απίστευτα, και στις εκλογές εκείνη κρύβεται από πίσω, οργανώνοντας τα πάντα. Ο Παντελής όταν ήταν μικρότερος και βγαίναμε στον δρόμο με τραβούσε κι έλεγε «όταν είμαστε μαζί, δεν θέλω να μιλάς στους άλλους», γιατί εγώ όπου πήγαινα χαιρετούσα… Ο Λάμπρος όμως χαιρετάει μόνος του. Είναι πολύ κοινωνικός. Η μεγαλύτερή μου ηρεμία, λοιπόν, είναι όταν γυρίζω στο σπίτι, κάθομαι με τα παιδιά και βλέπουμε μαζί μπάσκετ ή ποδόσφαιρο, τρώγοντας πίτσες. Αυτό είναι ευτυχία.
Πότε κλείνει το κινητό του δημάρχου;
Το κινητό είναι πάντα δίπλα μου. Δεν κλείνει ποτέ. Ημουν Θεσσαλονίκη, για παράδειγμα, έγινε πλημμύρα στο Αγρίνιο, ενημερώθηκα στις 2.30 τη νύχτα, και έφυγα. Τεράστια η ευθύνη. Εχουμε απίστευτες ευθύνες οι άνθρωποι της Αυτοδιοίκησης. Σκεφτείτε πως όταν βρέχει έντονα το βράδυ βγαίνω έξω να δω τι γίνεται και κοιτάζω συνεχώς το τηλέφωνό μου. Εχω άγχος μη συμβεί κάτι. Είναι τεράστια η ευθύνη. Ζεις με το άγχος τι θα συμβεί την επόμενη μέρα, παρά το ότι παίρνουμε μέτρα.
Τι προσφέρει στην ψυχή το να ζεις και να διοικείς μια μικρή πόλη; Γλυκιά αυτή η εξουσία;
Χαρά μεγάλη. Αγαπάω πολύ την Αυτοδιοίκηση, νιώθω τη χαρά της δημιουργίας. Ομως δεν μου αρέσει η έκφραση εξουσία. Δεν εξουσιάζω. Νιώθω ότι υπηρετώ. Είμαι υπηρέτης πραγματικά. Δίνω την ψυχή μου σε αυτό. Περπατάω μόνος μου, και δεν με έχει αλλάξει αυτό που κάνω. Μου αρέσει να μιλάω με τον κόσμο. Μου έχουν πει ιδέες, που δεν τις είχα σκεφτεί, απλοί άνθρωποι. Είμαι ο ίδιος άνθρωπος στη συμπεριφορά μου με τον κόσμο. Κάποιοι δεν μπορούν να κατανοήσουν ότι σήμερα είμαστε κάπου, αύριο δεν είμαστε. Αντιθέτως, εγώ έχω μια αρμονία μέσα μου. Είμαι αφοσιωμένος, ταγμένος σε αυτό που κάνω. Οταν φεύγω από το γραφείο πάντοτε θα βρω έναν φίλο στον δρόμο. Αυτό μου δίνει μεγάλη χαρά.
Μουσική ακούτε;
Μου αρέσουν διάφορα είδη μουσικής, από τζαζ μέχρι μπουζούκια. Απλώς η καθεμιά στιγμή είναι διαφορετική. Χορεύω καμιά φορά ζεϊμπέκικο. Εχω χορέψει το θρυλικό τραγούδι του Καζαντζίδη «Θεέ μου, τη δεύτερη φορά που θα ‘ρθω για να ζήσω…»
Είδαμε γυναίκες στο γραφείο σας. Τις εμπιστεύεστε;
Τις εμπιστεύομαι περισσότερο από τους άντρες. Είναι πιο ικανές από τους άντρες. Εχουν μεγαλύτερη καπατσοσύνη, κι όταν αναλάβουν κάτι θα το κάνουν.
