Η ζωή ενός Έλληνα αθλητή στην Ινδία…
Συνέντευξη στην Espresso του σαββατοκύριακου και στον Θοδωρή Λινάρδο
Το οδοιπορικό του Δημήτρη Χατζηισαΐα τον οδήγησε εδώ και μερικούς μήνες σε μέρη μακρινά έως και εξωτικά! Από την Σούπερ Λιγκ στην Ινδία και η μετάβαση σαφώς και δεν θα ήταν απλή υπόθεση για τον υψηλόσωμο στόπερ. Ο 31χρονος άσος με συνέντευξή του μάς μίλησε με αποκλειστική συνέντευξη για την εκεί ζωή… στην Μέκκα του (ποδοσφαιρικού) Bollywood, όπου με τις επιδόσεις του έχει αρχίσει να κάνει τους Ινδούς να πίνουν (ελληνικό) κρασί στο όνομά του. Δύσκολα μπορούν να το προφέρουν εκεί, αλλά για εκείνους μετράει πως στην Πάντζαμπ υπάρχει ένας Ελληνας που ξεχωρίζει (και όχι μόνο για το ύψος του).
Ανάμεσα φυσικά και σε άλλους Ελληνες που έχουν μετακομίσει στην Ασία, επιλέγοντας κάτι εναλλακτικό για το βιογραφικό τους. Ενα πρόσφατο μάλιστα γκολ που πέτυχε ο πρώην μπακ του ΠΑΟΚ, του Πανιωνίου και του Ατρόμητου με γυριστή κεφαλιά, έγινε viral σε χρόνο dt… Τι μας είπε όμως ο ίδιος για τον Δικέφαλο, τον Ιστορικό, τους Περιστεριώτες και την Σούπερ Λιγκ. Και φυσικά πώς είναι εκεί τα πράγματα και τι σκέφτεται για το μετά. Αλλωστε οι φωτογραφίες που μας έστειλε είναι ενδεικτικές των στιγμών του στο νέο του κεφάλαιο…
-Κάνε μας ένα φλας μπακ στον χρόνο. Πώς ξεκίνησες το ποδόσφαιρο, η γειτονιά σου, τα σχολικά, παιδικά χρόνια στην περιοχή σου. Ενα σύντομο ιστορικό και πώς έγινε το πρώτο ουσιαστικό βήμα στον χώρο και πώς καθιερώθηκες ως μπακ.
«Τα πρώτα χρόνια ξεκίνησα να παίζω στην ομάδα της γειτονιάς μου στην Σταρούπολη, αλλά γρήγορα με είδαν και πήγα στην ακαδημία. Και μετά στον Βατανιακό. Στην αρχή έπαιζα πιο μπροστά, αλλά γρήγορα πήρα ύψος και σιγά σιγά καθιερώθηκα να παίζω πίσω ως αμυντικός και αυτό εδραιώθηκε. Πέρασα από Γλυφάδα και Χανιά και έπειτα έκανα το βήμα παραπάνω».
Στην Τούμπα…
-Τι ομάδα υποστήριζες μικρός; Χωράει ο συναισθηματισμός στο σύγχρονο επαγγελματικό ποδόσφαιρο;
«Από μικρό παιδί υποστήριζα τον ΠΑΟΚ, άλλωστε ήταν και η αγαπημένη ομάδα του συγχωρεμένου του πατέρα μου και από μικρό με πήγαινε στην Τούμπα. Και τα έφερε έτσι η ζωή που πρόλαβε να με δει να αγωνίζομαι με τα ασπρόμαυρα. Όταν γίνεσαι επαγγελματίας όμως όλα αυτά τα συναισθήματα τα διαχειρίζεσαι, μαθαίνεις να τα μετριάζεις, δεν λέω δεν χωράει ο συναισθηματισμός, αλλά πάντα προσπαθείς να κερδίζεις με την ομάδα που αγωνίζεσαι, ανεξαρτήτως τι υποστηρίζεις ή υποστήριζες μέσα σου. Αυτό μένει στην άκρη. Πάντως το να αγωνιστώ στον ΠΑΟΚ ήταν αναμφίβολα μία πολύ δυνατή στιγμή για εμένα».
-Μια αναδρομή κατά σειρά στις ομάδες σου και δυο λόγια για την κάθε μία για το τι κρατάς και τι ξεχνάς από τις θητείες σου εκεί. Με ποιους θα ξανασυνεργαζόσουν συμπαίκτες, προπονητές, παράγοντες πχ και με ποιους όχι. Ποιοι σε βοήθησαν, ποιοι σε πίστεψαν, από ποιους ίσως κρατάς κάποιο παράπονο.
«Πανιώνιος: μια μεγάλη οικογένεια, τρομερό κλίμα στα αποδυτήρια, τρομερή σχέση με όλα τα παιδιά ιδιαίτερα με Σιώπη, Ρισβάνη, Γιαννιώτη και Μπακασέτα. Ορισμός της παρέας. Ωραίες στιγμές.
ΠΑΟΚ: Η ομάδα που υποστήριζα από μικρός. Ολα λειτουργούν ρολόι, παραπάνω από επαγγελματικά. Τρομερός άνθρωπος εντός και εκτός γηπέδου ο Ιβάν Σαββίδης ήταν και είναι πάντα δίπλα στην ομάδα.
Ατρόμητος (διπλή θητεία): μια ομάδα της Αθήνας που δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει από τις λεγόμενες μεγάλες ομάδες. Φοβερές εγκαταστάσεις, απίστευτοι άνθρωποι όλοι τους. Από τον Γιάννη Αγγελόπουλο, μέχρι όλο τον οργανισμό και φυσικά τον πρόεδρο Γιώργο Σπανό που παρέχει ό,τι χρειάζεται το αθλητικό τμήμα.
Ρίζεσπορ: Ήταν η πρώτη εμπειρία εκτός Ελλάδος. Αλλα ήθη και έθιμα. Ωραίο πρωτάθλημα το τουρκικό, δυνατό, με ένταση.
Σερκλ Μπριζ: Ενα κλασικό ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Είχαμε μια ωραία πορεία με έναν πολύ καλό προπονητή (Στορκ). Ισως θα έπρεπε να μείνω παραπάνω μια και είχαν δείξει πολλές φορές ποσό με ήθελαν στην ομάδα. Σε κάποια στιγμή αργότερα βρέθηκα κοντά σε ρουμανική ομάδα, αλλά δεν προχώρησε. Το εξωτερικό όπως και να έχει είναι μία δυνατή εμπειρία.
Ινδία: Πάλι εκτός Ευρώπης. Ενα πρωτάθλημα που έχουν αρχίσει να επενδύουν πολύ. Εμάς τους Ευρωπαίους μάς σέβονται πολύ. Θέλουν να εξελιχθούν, έχουν όραμα. Μόνο που δεν υπάρχει VAR. Σίγουρα για να ήρθαμε, σημαίνει ότι το οικονομικό είναι ένα δέλεαρ. Ωστόσο μην θεωρεί κανείς πως υπάρχει πλούτος παντού. Υπάρχουν και ανισότητες, όπως παντού. Μπορεί να δεις έναν άνετο, αλλά και έναν να πεινάει».
-Υπάρχουν απωθημένα σε μια καριέρα ενός επαγγελματία; Πχ θέλω να παίξω στο Τσάμπιονς Λιγκ, να παίξω σε μια ακόμη μεγάλη ελληνική ομάδα ή στην Εθνική; Στην δική σου σκέψη πώς είναι όλο αυτό;
«Πάντα κοίταγα την κάθε αγωνιστική, την κάθε σεζόν ξεχωριστά, όσο και αν ακούγεται τετριμμένο. Προσπαθούσα να βελτιώνομαι. Σίγουρα θα ήθελα να παίξω στην κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση. Πήρα ένα Κύπελλο με τον ΠΑΟΚ, κάναμε καταπληκτικές χρονιές με τον Πανιώνιο και τον Ατρόμητο, είχαμε τις ομάδες στις πρώτες θέσεις τις βαθμολογίας και βγήκαμε Ευρώπη. Οσο και να ακούγεται εύκολο, δεν είναι. Ποτέ δεν λέω όχι σε τίποτα. Τώρα είμαι στην Ινδία, απολαμβάνω αυτή την εμπειρία και ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου φέρει το αύριο. Στο σημείο αυτό να πω κι εάν ευχαριστώ στον μάνατζέρ μου Τάσο Δανιά, που όλα αυτά τα χρόνια είμαστε μαζί και πλέον είμαστε σαν οικογένεια».
-Πώς βλέπεις την φετινή Σούπερ Λιγκ; Κούρσα για τέσσερις ή όχι? Ο Ατρόμητος γιατί δεν μπορεί να βρει την σταθερά του;
«Η φετινή Σούπερ Λιγκ πιστεύω θα είναι συναρπαστική και μέχρι τέλος όλες οι ομάδες θα είναι κοντά. Είναι και κάτι που αρέσει και το απλό μάτι του θεατή, να βλέπει υγιή όμως ανταγωνισμό και όχι έκτροπα. Θέλω να πιστεύω ότι θα σταματήσει η βία στα γήπεδα και ο κόσμος να απολαμβάνει την αγαπημένη του ομάδα, χάσει, κερδίσει. Στο παιχνίδι υπάρχει η νίκη, η ήττα, η ισοπαλία. Το κομμάτι διαιτησία δεν το θίγω καν. O ΠΑΟΚ του Λουτσέσκου έχει ταυτότητα, ο Παναθηναϊκός αν και αναμένουμε να δούμε τη νέα του εικόνα (όπως μάς πρόσθεσε ο ίδιος αφότου δημοσιεύτηκε το θέμα, λόγω των συνεχών εξελίξεων), δείχνει χαρακτήρα, η ΑΕΚ του Αλμέιδα πορεύεται με σταθερά βήματα, ο Ολυμπιακός ψάχνει τα πατήματά του, βλέπουμε προσπαθεί να ανέβει αγωνιστικό επίπεδο ο Αρης. Οσο για τον Ατρόμητο η αλήθεια είναι ότι δεν έπαιζε ως στα στάνταρ της ομάδας που συνηθίσαμε για χρόνια και προχωρά σε αρκετές αλλαγές. Αλλά έχει βελτιωθεί η εικόνα της ομάδας, γιατί όλοι που είναι δίπλα στον σύλλογο έχουν πολύ μεράκι και αγάπη για το Αστέρι».
-Μιας και έπαιξες και στον Πανιώνιο θεωρείς λείπουν ομάδες όπως Πανιώνιος, Ηρακλής, Παναχαϊκή από το προσκήνιο;
«Ναι, αυτό είναι σίγουρο. Ολες αυτές οι ομάδες λείπουν από το προσκήνιο και ιδιαίτερα ο Πανιώνιος για εμένα. Επαιζε με Έλληνες παίκτες πάντα σε μεγάλο βαθμό. Οταν ήμουν κι εγώ, όλοι μας κάναμε καλές μεταγραφές, όλοι μας σχεδόν, 11 παίκτες, κάθε χρόνο και ένα στεπ απ, μέσω του πανιωνίου που μας αναδείκνυε και μας εμπιστευόταν. Αλλά αυτό πρέπει να βελτιωθεί γενικά στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Πρέπει οι ομάδες να στηρίξουν τον Ελληνα ποδοσφαιριστή. Να υπάρχει και ένας κανόνας θα έλεγα που θα πρέπει να παίζει συγκεκριμένος πχ αριθμός Ελλήνων. Είναι κρίμα, υπάρχει πολύ ταλέντο εκεί έξω και πάει χαμένο».
-Σε μία ομάδα με κόσμο, ιστορία κλπ αλλά… χωρίς λεφτά ή σε μια ομάδα μικρότερης εμβέλειας χωρίς βαριά φανέλα αλλά με καλά λεφτά;
«Ωραία ερώτηση. Δύσκολη απάντηση. Κάθε περίσταση έχει την δικιά της γλύκα. Τις δικές της δυσκολίες. Και τις δικές της χαρές. Κάθε φορά τα ζυγίζεις. Τι θέλεις, τι προτιμάς, τι σε συμφέρει, τι στόχους έχεις. Ανάλογα. Εμένα η δουλειά μου είναι να είμαι στην οπισθοφυλακή. Αλλες φορές τα καταφέρνουμε καλύτερα, άλλες όχι. Εγώ έχω το συγκεκριμένο στυλ παιχνιδιού μου, μού αρέσει να παίζω δυναμικά στις φάσεις και με εξιτάρει να αντιμετωπίζω καλούς επιθετικούς».
–Πώς προέκυψε η Ινδία; Αλλαγή σελίδας, νέα εμπειρία, οι Ελληνες που ήδη βρίσκονταν εκεί, τα χρήματα, δεν βρήκες ό,τι ακριβώς έψαχνες πχ στην Ελλάδα; Ηθέλες να μετακομίσεις για κάποιο διάστημα να ξεφύγεις από την εδώ κατάσταση; Υπήρξαν κρούσεις άλλων ομάδων που έφτασες κοντά στο ναι;
«Ναι, υπήρχαν και υπάρχουν κρούσεις και από ομάδες της Ελλάδας αλλά και από το εξωτερικό. Η πρόταση από την ομάδα της Ινδίας ήταν πραγματικά πολύ καλή. Η προσέγγιση που είχα από τους ανθρώπους της ομάδας και ειδικά από τον κ. Τοπολιάτη (αθλητικός διευθυντής) και τον coach κ. Βεργέτη με έπεισαν για το project. Προσπαθούν να κτίσουν κάτι καινούργιο και μου άρεσε αυτή η πρόκληση. Το να συνεργαστώ και με Ελληνες μακριά από την πατρίδα μου το έκανε για μένα ακόμη πιο απλό. Μιλάω και με Γιάννου και με Διαμαντάκο (σ.σ στην Ινδία έπαιξαν παλιότερα και οι Τζόρβας και Κατσουράνης). Μας σέβονται, υπάρχει καλή συνεργασία εδώ, το οικονομικό είναι σε πολύ καλό επίπεδο, οι συνθήκες επίσης, οπότε γιατί όχι. Είναι μία διαφορετική εμπειρία. Ισως κι εγώ χρειαζόμουν μια αλλαγή. Με τα καυτερά φαγητά που προτιμούν εδώ ή κάποια άλλα παράξενα, έχω ένα θέμα, αλλά μαγειρεύω αρκετά σπίτι, οπότε βρίσκω την λύση».
-Είναι στην σκέψη η επιστροφή στο κοντινό μέλλον στην Ελλάδα; Μετά το ποδόσφαιρο έχεις βάλει κάποιο πλάνο ώστε να μείνεις κοντά στον χώρο ή κοιτάς άλλες δραστηριότητες πχ?
«Προς το παρόν είμαι συγκεντρωμένος στις υποχρεώσεις τις ομάδας μου. Ομως ποτέ δεν ξέρεις. Δεν σκέφτομαι ακόμα τι θα κάνω μετά το ποδόσφαιρο, αναφορικά αν θέλω, αν μπορώ, αν προκύψει, αν κάνω για κάποιο επόμενο βήμα. Πιστεύω ότι έχω αρκετά χρόνια ακόμα ως παίκτης. Εδώ και κάποια χρόνια έχω κάνει κάποιες επενδύσεις, κοιτώντας το αύριο, οπότε οφείλεις να είσαι καλυμμένος και για όλα έτοιμος. Από την Ινδία έχουμε την δυνατότητα να πεταγόμαστε σε κάποια ευκαιρία σε μέρη όπως το Ντουμπάι και οι Μαλδίβες. Είδα και βλέπω μέρη μαγικά, από όπου και πολλές από τις φωτογραφίες. Είναι κάτι εντελώς καινούριο και για μένα η όλη αυτή εμπειρία και την ζω στο έπακρο, μέχρι την επόμενη πάντα πρόκληση και… αποστολή».
