«Oσοι με ξέρουν, γνωρίζουν ότι μπορούν να βασίζονται πάνω μου στα δύσκολα» λέει στην «Espresso» ο σύμβουλος Ευρωπαϊκής Πολιτικής του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανου Κασσελάκη, Νικόλας Φαραντούρης, που ετοιμάζεται να δώσει τη μάχη των ευρωεκλογών, όταν έρθει η ώρα.
- Απο τη Βίβιαν Μπενέκου
«Θα ήταν λιποψυχία μου να αρνηθώ την πρόσκληση-πρόκληση» υποστηρίζει ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Πειραιώς, κάτοχος της ευρωπαϊκής έδρας Jean Monnet, που, όπως λένε οι «καλές γλώσσες» και το επιβεβαιώνει εμμέσως και ο ίδιος σήμερα, θα είναι υποψήφιος ευρωβουλευτής στις ευρωεκλογές του Ιουνίου.
Ο ίδιος αισιοδοξεί για τον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί όπως λέει: «Ενα προοδευτικό κόμμα προσαρμόζεται στους καιρούς και δεν παριστάνει πως δεν τους βλέπει!» Θεωρεί, δε, ότι το συνέδριο του Φεβρουαρίου θα είναι μια ευκαιρία για την επικαιροποίηση των ιδεών τους.
Ο Νικόλας Φαραντούρης, με μητέρα διάσημη σολίστ πιάνου και θεία την τραγουδίστρια Μαρία Φαραντούρη, έχει καλλιτεχνική φλέβα. Ο πατέρας του, αθεράπευτος Κεφαλλονίτης, ήταν πάντοτε με το τραγούδι στο στόμα. Ο σύμβουλος του Στέφανου Κασσελάκη, λοιπόν, έχει το ίδιο οικογενειακό πάθος για τη μουσική. Αυτοχαρακτηρίζεται ως ταξιδιώτης της ζωής, με ισχυρούς προσωπικούς πυλώνες. Αυτοί είναι η σύζυγός του Δώρα και τα τρία παιδιά του, ο Ευάγγελος, η Κατερίνα και ο Θόδωρος, τα καταφύγιά του στις καταιγίδες!
Κύριε καθηγητά, φαίνεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε μια περιδίνηση. Τι φταίει, λέτε;
Δεν θα συμφωνήσω μαζί σας με τον ενεστώτα χρόνο. Νομίζω ότι αφήνουμε πίσω την περίοδο εσωστρέφειας και γκρίνιας. Ο ΣΥΡΙΖΑ, πράγματι, διήλθε μια πολύ δύσκολη χρονική περίοδο από τις βουλευτικές εκλογές και μετά, αλλά βρίσκει ξανά τον «βηματισμό» του. Εχουμε μπροστά μας στα τέλη Φεβρουαρίου το τέταρτο συνέδριο του κόμματος, το οποίο θα επιβεβαιώσει ότι είμαστε μία παράταξη προοδευτική, αριστερή, συμπεριληπτική. Το βλέμμα μας παραμένει στραμμένο στην κοινωνία και στα προβλήματά της, και γι’ αυτά θα συζητήσουμε και θα προτείνουμε λύσεις. Να περιμένετε, άλλωστε, πρωτοβουλίες μας το αμέσως προσεχές χρονικό διάστημα για τα ζητήματα που «καίνε» τα νοικοκυριά, πρωτίστως αυτό της ακρίβειας, για το οποίο ο Κυριάκος Μητσοτάκης παραδέχθηκε -ύστερα από τρία χρόνια, που μάλλιασε η γλώσσα μας να του το επισημαίνουμε- πως έχει κι εγχώρια χαρακτηριστικά. Κάλλιο αργά, παρά ποτέ, αλλά με μεγάλη καθυστέρηση κι ακόμα μεγαλύτερη υποκρισία.
Πώς αισθάνεστε εσείς μέσα στον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ; Είστε ευχαριστημένος ή έχετε δεύτερες σκέψεις καμιά φορά;
Σας απαντώ με πάσα ειλικρίνεια πως αισθάνομαι σαν το ψάρι μέσα στο νερό. Ούτε έχω μετανιώσει για την επιλογή μου να αποδεχθώ την τιμητική πρόσκληση τόσο του Αλέξη Τσίπρα όσο και του Στέφανου Κασσελάκη να είμαι σύμβουλός τους για ζητήματα που χάρη στην ακαδημαϊκή και επαγγελματική μου ενασχόληση γνωρίζω πολύ καλά, δηλαδή τα ενεργειακά και τα ευρωπαϊκά. Ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει πολλά άριστα στελέχη, με την πραγματική σημασία της αριστείας, στελέχη δηλαδή που έχουν σπουδές σε σημαντικά πανεπιστήμια της χώρας μας και του εξωτερικού, που έχουν κολλήσει πολλά ένσημα στη ζωή τους και τα οποία όσα έχουν πετύχει, τα έχουν πετύχει με το ταλέντο και τον μόχθο τους, και όχι γιατί έτυχε να είναι πορφυρογέννητοι.
Είστε σύμβουλος του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στα ευρωπαϊκά ζητήματα. Τι τον συμβουλεύετε;
Αποδέχθηκα την τιμητική πρόταση να αναλάβω σύμβουλός ευρωπαϊκής πολιτικής με χαρά, για δύο κυρίως λόγους: Πρώτον, γιατί ύστερα από δεκαετίες κατά τις οποίες έχω σπουδάσει κι εργαστεί στην Ευρώπη, διαθέτω και τις γνώσεις και την πείρα ώστε να μπορώ να είμαι χρήσιμος στη διαμόρφωση πολιτικών που σχετίζονται με αυτό που αποκαλούμε «Ενωμένη Ευρώπη». Δεύτερον, όταν προσκαλούμαι να προσφέρω τις δυνάμεις μου σε μια μάχη την οποία πιστεύω, όπως εν προκειμένω για μια προοδευτική Ευρώπη με συνθέσεις, κι όχι αποκλεισμούς, θα ήταν λιποψυχία μου να αρνηθώ την πρόσκληση-πρόκληση. Κι όσοι με ξέρουν καλά γνωρίζουν ότι μπορούν να βασίζονται πάνω μου στα δύσκολα.
Τελικά, ο ΣΥΡΙΖΑ τι θέλει να είναι, ένα αριστερό ή ένα σοσιαλιστικό και μόνο κόμμα;
Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως υποδεικνύουν και η ονομασία του αλλά και τα διακηρυκτικά του κείμενα, είναι ένα αριστερό, προοδευτικό, συμπεριληπτικό κόμμα, που καλύπτει τον χώρο από τη ριζοσπαστική Αριστερά έως το προοδευτικό Κέντρο. Οποιος αισθάνεται βαθιά μέσα του την ανάγκη για κοινωνική δικαιοσύνη, για πάταξη των ανισοτήτων και της κλιματικής κρίσης, για ένα κοινωνικό κράτος πρόνοιας, που δεν θα αφήνει κανέναν πίσω, για μια μεσαία τάξη που θα έχει πραγματικές δυνατότητες ανέλιξης, για δωρεάν δημόσια Υγεία και Παιδεία για όλους θα βρει στον ΣΥΡΙΖΑ το πολιτικό του σπίτι. Οπως το βρήκα κι εγώ.
Δύσκολο στοίχημα το συνέδριο του Φεβρουαρίου. Τι θα βγει από αυτό;
Θα χαρακτήριζα περισσότερο ευκαιρία και πρόκληση το συνέδριο και λιγότερο στοίχημα. Είναι ευκαιρία και πρόκληση να επιβεβαιώσουμε διαχρονικές μας αρχές και αξίες, αλλά και να τις επικαιροποιήσουμε και να προσθέσουμε ιδέες οι οποίες συγχρονίζονται με τις κοινωνικές ανάγκες και απαιτήσεις. Είμαι βέβαιος ότι θα πάμε σε ένα παραγωγικό κι ενωτικό συνέδριο χωρίς να χάσουμε τον προσανατολισμό μας, αλλά και αναγνωρίζοντας ότι δεν τα κάναμε όλα σωστά και ότι υπάρχουν και ζητήματα στα οποία οφείλουμε να ενσκήψουμε περισσότερο, όπως της Τεχνητής Νοημοσύνης. Ενα προοδευτικό κόμμα, άλλωστε, αν μη τι άλλο προσαρμόζεται στους καιρούς, δεν παριστάνει πως δεν τους βλέπει.
Πιστεύετε ότι υπάρχει ακόμη μια επιφυλακτικότητα του κόσμου απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, που αποτρέπει αρκετούς από το να επανασυνταχθούν μαζί του; Αυτό πώς θα αλλάξει;
Ο ΣΥΡΙΖΑ πέρασε από δύο διασπάσεις. Είναι, συνεπώς, λογικό και οι πολίτες, είτε είναι ψηφοφόροι του είτε όχι, να είναι επιφυλακτικοί. Δικό μας χρέος είναι να τους πείσουμε πως από το παρελθόν κρατάμε τη θετική μας κληρονομιά -είμαστε το κόμμα που έβγαλε τη χώρα από τα Μνημόνια, με την κοινωνία να έχει το κεφάλι της έξω από το νερό-, την ίδια στιγμή που σχεδιάζουμε το κυβερνητικό μας πρόγραμμα, το οποίο θα ανταποκρίνεται στις σύγχρονες προκλήσεις, θα είναι προοδευτικό και μεταρρυθμιστικό. Σαφώς και είναι μια δύσκολη πρόκληση, αλλά ως ένας άνθρωπος που βιώνω από μέσα τη δουλειά που γίνεται στον ΣΥΡΙΖΑ μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι πολύ σύντομα το κόμμα θα έχει ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό πρόγραμμα, κοστολογημένο, ρεαλιστικό και με επίκεντρο τον άνθρωπο.
Οι ευρωεκλογές είναι στοίχημα μεγάλο για εσάς. Ακούγεται ότι ίσως παίξετε… πιάνο στο Ευρωκοινοβούλιο μελλοντικά. Ισχύει; Εσείς θέλετε να είστε στην Ευρωβουλή;
Οπως έχετε παρατηρήσει, παίζω πιάνο σε κάθε ευκαιρία! Είναι κάτι που βγαίνει από μέσα μου, από την οικογενειακή μου παράδοση κι από την αγάπη μου για τη μουσική και τις τέχνες γενικότερα. Οπως σας είπα και προηγουμένως, η Ευρώπη είναι το σπίτι μου, μου είναι πολύ οικεία και γνωρίζω καλά πώς μπορεί κάποιος να διεκδικήσει για τη χώρα του και την κοινωνία. Φιλοδοξία μου παραμένει να είμαι χρήσιμος για το κόμμα μου, αλλά πρωτίστως για τους πολίτες, σε όποιο μετερίζι και αν βρίσκομαι. Και, ασφαλώς, και σε σχέση με την Ευρώπη.
Τι προσφέρει στην ψυχή σας η πολιτική;
Με την πολιτική δεν επιτρέπεται, τρόπον τινά, να ασχολείσαι, αν δεν διακατέχεσαι από ένα βαθύ αίσθημα δικαίου. Φυσικά, κανείς μας δεν είναι κομιστής της απόλυτης αλήθειας ούτε είναι στις προθέσεις μου να παραστήσω τον σοφό, που δίνει συμβουλές από καθέδρας. Αν, όμως, δεν σε ενδιαφέρει ο συνάνθρωπος, αν η προσφορά δεν κυλά στο DNA σου, αν η αλληλεγγύη σού είναι άγνωστη ως πρακτική, τότε μείνε μακριά από την πολιτική. Ολα αυτά δεν μου είναι άγνωστα, τα αντιλαμβάνομαι ως βαθιά αίσθηση καθήκοντος και ως κοινωνικό χρέος γεμίζει την ψυχή μου.
Πόσο ταυτίζεται ο καθηγητής Νικόλας Φαραντούρης με την τέχνη και τη μουσική;
Η ισορροπία δεν βρίσκεται στη μονομέρεια ούτε βεβαίως και στην πολυδιάσπαση. Βρίσκεται στην ισορροπία και αυτή αναζητώ μέσα κι από ενασχολήσεις φαινομενικώς ασύμβατες, οι οποίες εμπεριέχουν, ωστόσο, πολλά κοινά στοιχεία. Το βασικότερο; Το πάθος με το οποίο καταπιάνεσαι με τα πράγματα. Κι αυτό για μένα είναι το ίδιο όταν βρίσκομαι στο αμφιθέατρο, όταν γράφω ένα ποίημα ή όταν παίζω αγαπημένα μου κομμάτια στο πιάνο.
Σύζυγος, παιδιά, τι είναι για εσάς;
Είναι για μένα το άλφα και το ωμέγα. Κάθε άνθρωπος χρειάζεται τους ανθρώπους του, το λιμάνι του, τα πρόσωπα μπροστά στα οποία μπορεί να γίνεται ευάλωτος, χωρίς να φοβάται την επίκριση. Η σύζυγός μου, η Δώρα, και τα τρία παιδιά μας, ο Ευάγγελος, η Κατερίνα και ο Θόδωρος, είναι ακριβώς αυτά τα πρόσωπα. Τα καταφύγιά μου στις καταιγίδες, η υπενθύμιση για το ότι πρέπει να κάνω πάντοτε πράγματα που αξίζουν.
Τι είναι αυτό που έχει γράψει ή «γράφει» περισσότερο μέσα σας; Το πανεπιστήμιο, η έρευνα, η διδασκαλία, η κεφαλλονίτικη καταγωγή, η τέχνη;
Η ζωή είναι το σύνολο των πράξεών μας. Στο χέρι μας είναι αυτές να αντανακλούν το σύνολο των σκέψεών μας. Το μόνο που μπορώ να σας πω είναι ότι το προσπαθώ. Κάποιες φορές καλύτερα από άλλες. Το προσπαθώ όμως και εν τέλει αυτό έχει τη δική του αυτοτελή αξία. Είμαστε τελικά το σύνολο των εμπειριών μας και των επιλογών μας. Αλλά και των αποτυχιών και των δύσκολων στιγμών μας. Αισθάνομαι ταξιδιώτης της ζωής. Αλλά έχω την τύχη να έχω δίπλα μου τους καλύτερους συνοδοιπόρους-συντρόφους.
