«Κανένας μπαλαντέρ δεν μακροημερεύει στην πολιτική ιστορία του τόπου. Ούτε ο Κασσελάκης θα τα καταφέρει» είναι τα λόγια της Δ’ αντιπροέδρου της Βουλής και βουλευτού Αρτας του ΣΥΡΙΖΑ Ολγας Γεροβασίλη, που μιλάει σήμερα αποκλειστικά στην «Espresso», ακριβώς μία εβδομάδα μετά τις κρίσιμες εσωκομματικές εκλογές στον ΣΥΡΙΖΑ, που ανέδειξαν πρόεδρο τον Σωκράτη Φάμελλο.
- Aπο τη Βίβιαν Μπενέκου
Η Ολγα Γεροβασίλη, ηγετικό στέλεχος του κόμματος, θεωρεί ότι οι 70.000 ψηφοφόροι των πρόσφατων εκλογών έστειλαν ηχηρό μήνυμα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αντέχει και πρέπει να τρέξει… μπροστά. Η αντιπρόεδρος της Βουλής θεωρεί επείγουσα την εξεύρεση λύσης στο πρόβλημα των εργαζομένων στα κομματικά ΜΜΕ, καθώς και την ανασύνταξη των βουλευτών εν όψει Προϋπολογισμού. «Κρίμα» για αυτές, απαντά στην ερώτησή μας για τις δύο βουλευτίνες Θεοδώρα Τζάκρη και Γιώτα Πούλου, οι οποίες στέρησαν τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης από τον ΣΥΡΙΖΑ.
«Η ελληνική κοινωνία θα τις αποδοκιμάσει και η Ιστορία θα είναι αμείλικτη απέναντί τους» παρατηρεί η Ολγα Γεροβασίλη, η οποία, ενώ πέρασε δύσκολα και δέχτηκε συμπεριφορές τύπου bullying μέσα στο ίδιο της το κόμμα, μας επισημαίνει ότι όλα αυτά ούτε άγνωστα γεγονότα είναι για εκείνη ούτε την πτοούν. Η πρώην υπουργός και βουλευτής Αρτας ανήκει στις ισχυρές γυναίκες του ΣΥΡΙΖΑ και ίσως είναι η ισχυρότερη. Είναι σκληρή Ηπειρώτισσα, ασυμβίβαστη και πιστή στις πεποιθήσεις και στο αίσθημα δικαίου που διαθέτει. Είναι εξωστρεφής και γυναίκα που γλεντάει, όταν δοθεί ευκαιρία. «Το λαϊκό τραγούδι μού θυμίζει τα παιδικά μου χρόνια και το ρεμπέτικο τα φοιτητικά μου» μας λέει η Ολγα Γεροβασίλη, που βρίσκει το καλό λαϊκό τραγούδι στον φίλο της Γιώργο Μαργαρίτη και το αντίστοιχο ρεμπέτικο στον Μπάμπη Τσέρτο.
Πώς νιώθετε μετά την εκλογή του Σωκράτη Φάμελλου;
Προφανώς υπάρχουν ικανοποίηση και αισιοδοξία. Θα σας έλεγα, όμως, ότι περισσότερο αισθανόμαστε ευθύνη. Ευθύνη απέναντι στους 70.000 αριστερούς, προοδευτικούς, δημοκρατικούς πολίτες που, κόντρα σε ένα κλίμα που ήθελε το τέλος του κόμματος, έστειλαν ένα ηχηρό μήνυμα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αντέχει, είναι εδώ, με ρίζες στην κοινωνία και συνεχίζει να εμπνέει ελπίδα. Ευθύνη, όμως, και απέναντι σε μια κοινωνία που πλήττεται από την άδικη πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Διάβασα πριν από λίγες ημέρες μία έρευνα που έλεγε ότι εννέα στους δέκα πολίτες επιθυμούν μείωση του ΦΠΑ στα τρόφιμα. Ποιος θα εκπροσωπήσει αυτή την κοινωνική πλειοψηφία, ποιος θα γίνει η φωνή και το στήριγμά της, αν όχι ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία;
Η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να είναι αναστρέψιμη μετά τον «υποβιβασμό» του από αξιωματική αντιπολίτευση; Και ποιες κινήσεις θα εισηγηθείτε στον πρόεδρο για την ανάκαμψη;
Σαφέστατα είναι αναστρέψιμη η πορεία μας. Ο ελληνικός λαός είναι που αποφασίζει ποιος είναι κυβέρνηση, ποιος αξιωματική και ποιος ελάσσονα αντιπολίτευση. Οχι οι τεχνητές και πρωτοφανείς στη Μεταπολίτευση μεταβολές των κοινοβουλευτικών συσχετισμών. Εκτιμώ μάλιστα ότι ο «υποβιβασμός» αυτός, όπως λέτε, συνετέλεσε ώστε να έρθουν περισσότεροι στις εκλογές προέδρου, προκειμένου να εκδηλώσουν την αντίδρασή τους. Από εκεί και πέρα, όμως, έχουμε να κάνουμε πολλή δουλειά. Οι Οργανώσεις Μελών πρέπει να παίξουν σημαντικό ρόλο, ώστε να παραμείνουν ενεργοί οι χιλιάδες πολίτες που συμμετείχαν στις εκλογές. Επείγει να βρεθεί λύση για τα κομματικά μέσα ενημέρωσης, με προτεραιότητα τους εργαζομένους τους. Και φυσικά να γίνει η κατάλληλη προετοιμασία για τη μάχη του Προϋπολογισμού, ώστε να παρουσιαστεί στον ελληνικό λαό μια τεκμηριωμένη και αξιόπιστη αριστερή διέξοδος στα προβλήματά του. Απαιτούνται η μέγιστη ενότητα, συντροφικότητα και συλλογικότητα. Χρειάζεται κι ένας αέρας ανανέωσης στη δημόσια εικόνα του κόμματος, που θα συνδυάζεται, όμως, με την εμπειρία.
Τζάκρη και Πούλου στέρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ τη θεσμική κοινοβουλευτική του θέση. Πώς νιώθετε για αυτές τις δύο κυρίες;
«Προσωπικό θέμα δεν είχα, δεν έχω και δεν πρόκειται να έχω με κανέναν και καμία, είτε αφορά πρώην συντρόφισσες και συντρόφους είτε πολιτικούς μου αντιπάλους. Ωστόσο, το πολιτικό μου ένστικτο και η εμπειρία που έχω αποκομίσει τόσα χρόνια στον πολιτικό στίβο μού λένε ότι η ελληνική κοινωνία θα αποδοκιμάσει τη στάση τους και ότι η Ιστορία θα είναι αμείλικτη απέναντί τους. Υπό αυτή την έννοια, λοιπόν, θα σας έλεγα ότι αυτό που αισθάνομαι συμπυκνώνεται στη λέξη «κρίμα».
Η Νέα Αριστερά θα μπορούσε τώρα να επιστρέψει στο σπίτι της;
Είναι γνωστό ότι όταν αποχώρησαν τα στελέχη που συγκρότησαν τη Νέα Αριστερά είχα πει ότι είναι λάθος η επιλογή τους. Θεωρώ ότι τόσο το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, όπου απέτυχαν να εκλέξουν ευρωβουλευτή, όσο και οι μετέπειτα εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ, από τη μομφή στον Στέφανο Κασσελάκη έως την εκλογή του Σωκράτη Φάμελλου, επιβεβαιώνουν πόσο βιαστική και επιπόλαιη ήταν η επιλογή τους. Κι επειδή γνωρίζω πολύ καλά πρόσωπα και καταστάσεις τόσα χρόνια σε αυτόν τον χώρο, σας πληροφορώ ότι την ίδια άποψη έχει και η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου της Αριστεράς. Ωστόσο, μόλις λίγες ημέρες πριν, η Νέα Αριστερά συγκροτήθηκε επισήμως σε κόμμα στο δικό της συνέδριο. Συνεπώς, δεν βλέπω πόσο εύκολο είναι να υπάρξει μια «επιστροφή», με την έννοια που το ρωτάτε. Εκείνο που απαιτείται, σε κάθε περίπτωση, είναι να υπάρξει εναλλακτική προοδευτική πρόταση διακυβέρνησης απέναντι στη Νέα Δημοκρατία. Και για να μπορέσει αυτό να συμβεί είναι αναγκαίο να υπάρξει συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων. Γι’ αυτό πρέπει να μεγαλώσει και να δυναμώσει ξανά ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί είναι το μόνο κόμμα στον προοδευτικό χώρο που το πιστεύει ειλικρινά αυτό και το λέει ξεκάθαρα.
Υπάρχει ένα ερώτημα που απασχολεί λίγο τους πολίτες: Γιατί αφήσατε τον Κασσελάκη να δράσει τόσο χρόνο, ώστε σχεδόν να «καταστρέψει» το κόμμα;
Ε, όχι δα! Σας θυμίζω ότι στο προηγούμενο συνέδριο, τον περασμένο Φεβρουάριο, μόλις πέντε μήνες μετά την εκλογή Κασσελάκη στην ηγεσία του κόμματος, βγήκα μπροστά κι έκρουσα τον κώδωνα του κινδύνου για την πορεία του κόμματος. Βεβαίως, η στάση μου τότε ήταν μειοψηφική και έγινε πλειοψηφική σταδιακά στη συνέχεια και κυρίως από το καλοκαίρι και μέχρι τις πολύ πρόσφατες γνωστές εξελίξεις. Η κριτική μάλιστα που δέχτηκα τότε ήταν ότι παρενέβην πολύ νωρίς, όχι ότι καθυστέρησα. Σημασία έχει σήμερα ότι επιτέλους έκλεισε αυτός ο αρνητικός κύκλος και προχωράμε μπροστά για την επανεκκίνηση του κόμματος.
Το κόμμα του θα μακροημερεύσει;
Κανένα εγχείρημα που επιχείρησε να λειτουργήσει ως μπαλαντέρ δεν μακροημέρευσε στην πολιτική ιστορία του τόπου. Ούτε το κόμμα Κασσελάκη, λοιπόν, θα τα καταφέρει, όσο κι αν το προμοτάρουν η Νέα Δημοκρατία και γνωστά μιντιακά και επιχειρηματικά κέντρα. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν τον ακολουθεί και δεν θα τον ακολουθήσει πολύς κόσμος από την Αριστερά. Και όσοι το έκαναν, είμαι βέβαιη ότι πολύ σύντομα θα αναθεωρήσουν.
Εσείς σηκώσατε μεγάλο προσωπικό φορτίο σε σχέση με τον Κασσελάκη, και για χάρη του ζήσατε γεγονότα πρωτόγνωρα, τα οποία αντέξατε. Τι συναισθήματα έχετε;
Αισθάνομαι πολύ καλά με τον εαυτό μου, διότι έπραξα έγκαιρα το σωστό και το συμφέρον για το κόμμα μου, για τους ανθρώπους του, για την ιστορία μας, για τους κοινούς αγώνες που δώσαμε όλα αυτά τα χρόνια, απέναντι σε μια συστηματική προσπάθεια απαξίωσής τους. Για εμένα αυτό το αίσθημα είναι το πιο χρήσιμο καύσιμο για να συνεχίσω με ακόμη μεγαλύτερη δύναμη και όρεξη να δίνω μάχες μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ για την κοινωνία και τα συμφέροντα των πολλών.
Παρακολουθώντας την περίπτωσή σας σε όλη αυτή την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, που μπήκατε μπροστάρισσα στο συνέδριο και όλα τα άλλα που ακολούθησαν, θέλω να σας ρωτήσω εάν τελικά υπάρχει ρατσισμός για τη γυναικεία παρουσία στην πολιτική. Τι λέτε;
Για εμένα δεν είναι ούτε κάτι άγνωστο ούτε όμως και κάτι που με πτοεί. Σε όλη μου την πολιτική διαδρομή, από τα πρώτα μου βήματα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, βρέθηκα αντιμέτωπη με αυτές τις προκαταλήψεις και συμπεριφορές. Είδα, όμως, και παραδείγματα ουσιαστικής εμπιστοσύνης στις γυναίκες πολιτικούς και μάλιστα σε κορυφαίες θέσεις ευθύνης, όπως έκανε ο Αλέξης Τσίπρας ως πρωθυπουργός στην κυβέρνησή μας. Το βέβαιο είναι ότι έχουμε να δώσουμε πολλές και καθημερινές μάχες για την ισότητα των φύλων όχι μόνο στην πολιτική αλλά και σε όλους τους τομείς και σε όλες τις πλευρές της καθημερινότητας.
Γνωρίζω ότι στο γραφείο σας απευθύνονται και πολίτες από άλλα κόμματα και βοηθάτε όπου μπορείτε. Γιατί το κάνετε αυτό;
Γιατί πιστεύω βαθιά ότι κάθε βουλευτής εκλέγεται για να υπηρετεί τη χώρα και το κοινωνικό σύνολο και όχι τους ψηφοφόρους του ή τους ψηφοφόρους του κόμματός του. Προφανώς έχουμε διαφορετικές ιδέες, απόψεις, προγράμματα, προτεραιότητες. Δεν πιστεύω ούτε ότι είμαστε όλοι το ίδιο ούτε, προφανώς, πιστεύω στο τέλος των ιδεολογιών. Πολλές φορές, όμως, ξέρετε ότι τα καθημερινά προβλήματα των πολιτών δεν έχουν χρώμα, μπλε, κόκκινο ή πράσινο. Χρειάζεται απλά ενδιαφέρον, κοινωνική ευαισθησία και πολιτική βούληση, προκειμένου να βρεθεί η κατάλληλη λύση. Ετσι πορεύομαι όλα αυτά τα χρόνια ως βουλευτής και υπουργός και έτσι θα συνεχίσω να κάνω από όποια θέση ευθύνης κι αν βρίσκομαι.
Τσέρτος, Μαργαρίτης και άλλοι καλλιτέχνες είναι φίλοι σας. Τι σας αρέσει στο ρεμπέτικο και τι στο λαϊκό τραγούδι; Πείτε μου δύο τραγούδια αυτών των καλλιτεχνών, που τρελαίνεστε να ακούτε.
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, από μικρό παιδί στο σπίτι μας, το λαϊκό τραγούδι είναι κομμάτι της καθημερινότητάς μου. Αργότερα, φοιτήτρια στην Αθήνα τη δεκαετία του ’80, οι αριστεροί και γενικότερα οι εναλλακτικοί” φοιτητές της εποχής, εκτός από τη ροκ μουσική, που τότε κυριαρχούσε, αρχίσαμε σιγά σιγά να συχνάζουμε στα πρώτα ρεμπετάδικα που άνοιγαν τότε. Ετσι ήρθα κοντά και με το ρεμπέτικο, το οποίο έχω συνδέσει με μια πιο παρεΐστικη διάθεση και ατμόσφαιρα. Αρα θα λέγαμε ότι το λαϊκό τραγούδι μού θυμίζει τα παιδικά και το ρεμπέτικο τα φοιτητικά μου χρόνια. Στη συνέχεια είχα την τιμή και τη χαρά να γνωρίσω σπουδαίους καλλιτέχνες και να κάνω φίλους από τον χώρο, όπως ο Μπάμπης και ο Γιώργος, τους οποίους απολαμβάνω να ακούω και επισκέπτομαι πάντα με την πρώτη ευκαιρία. Χωρίς να θέλω να αδικήσω κάποιο τραγούδι, αφού με ρωτάτε, θα σας απαντήσω και για τους δύο με Βασίλη Τσιτσάνη. Μου αρέσει πολύ το «Αργοσβήνεις μόνη» από τον Μπάμπη Τσέρτο και το «Μαζί μου δεν ταιριάζεις» από τον Γιώργο Μαργαρίτη.
Πηγή: Espresso
