Κωνσταντινούπολη, 2010: Οι τουρκικές Αρχές μετονομάζουν την οδό που διέρχεται μπροστά από το Οικουμενικό Πατριαρχείο σε οδό Αχμέτ Σαδίκ.
- Από τον Γιάννη Χ. Κουριαννίδη
Για όσους δεν γνωρίζουν, ο Α. Σαδίκ ήταν τουρκόφρων εθνικιστής βουλευτής του ελληνικού Κοινοβουλίου, που εκλεγόταν στον νομό Ροδόπης με ανεξάρτητο συνδυασμό (τότε δεν ίσχυε το όριο του 3% για την είσοδο στη Βουλή). Οι θέσεις του ήταν ακραίες και ο ίδιος αναφερόταν συνεχώς σε «τουρκική μειονότητα» στη Θράκη, προκαλώντας την οργή ακόμα και ομοθρήσκων του στην περιοχή. Ο Α. Σαδίκ σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα λίγο μετά τη λήξη της δεύτερης θητείας του και τη μη επανεκλογή του ως βουλευτή.
Η Άγκυρα, η οποία τον προόριζε ως τον «Ντενκτάς της Θράκης», προσπάθησε με τους ανθρώπους της στη Θράκη να παρουσιάσει το δυστύχημα ως «δολοφονία», κάτι που σε καμία περίπτωση δεν τεκμηριώθηκε, φυσικά. Δεν έπαψε όμως την προσπάθεια ηρωοποίησής του, κάτι που αποτυπώνεται στο μνημόσυνό του, με την παρουσία πολλών Τούρκων επισήμων κάθε χρόνο. Με το όνομα αυτού του ανθρώπου επέλεξαν οι Αρχές της Πόλης να μετονομάσουν τον δρόμο έμπροσθεν του Οικουμενικού Πατριαρχείου, που έκτοτε αποτελεί και τη διεύθυνση της αλληλογραφίας του! Μια πρόκληση για την οποία η Ελλάδα «φυσικά» δεν ψέλλισε το παραμικρό.
Θεσσαλονίκη, 2011: Εναν χρόνο μετά την παραπάνω ενέργεια, η Τουρκία αποφασίζει να δημιουργήσει στον χώρο του προξενείου της στη Θεσσαλονίκη μουσείο «Κεμάλ Ατατούρκ», δηλαδή του σφαγέα του Ελληνισμού της Ανατολής (Πόντος, Μικρά Ασία και Θράκη), μέσα στην καρδιά της πόλης που φιλοξενεί σήμερα εκατοντάδες χιλιάδες απογόνους των διασωθέντων από την τουρκική βαρβαρότητα. Δικαίωμά τους, θα πει κάποιος, αλλά είναι άλλο αυτό και άλλο να παρίσταται και να εγκαινιάζει το εν λόγω μουσείο ο τότε αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας Ακης Γεροντόπουλος! Το μουσείο αυτό λειτουργεί έως σήμερα και έχει καταστήσει το κτίριο ως το μοναδικό προξενείο στον κόσμο που είναι τουριστικό αξιοθέατο!
Θεσσαλονίκη, 2020: Το «Oruc Reis» κόβει βόλτες στις θάλασσές μας, ο… νεοσουλτάνος μάς απειλεί και μας θυμίζει με δηλώσεις του την καταστροφή της Σμύρνης, τον «Αττίλα» στην Κύπρο και την… Αλωση της Πόλης, οι Αρμένιοι σφαγιάζονται στο Αρτσάχ από Αζέρους και Τούρκους. Θεώρησα, λοιπόν, αυτονόητο να καταθέσω πρόταση στο Δημοτικό Συμβούλιο της Θεσσαλονίκης, ώστε η δημοτική Αρχή της πόλης να προβεί στη μετονομασία του τμήματος της οδού που διέρχεται έμπροσθεν του τουρκικού προξενείου σε οδό Αρμενικής Γενοκτονίας.
Μια τέτοια ενέργεια θα είχε αποτέλεσμα το προξενείο να αποκτήσει διεύθυνση αλληλογραφίας τέτοια που να θυμίζει το απαράγραπτο έγκλημα της Γενοκτονίας στην οποία προέβη το τουρκικό κράτος σε βάρος των Αρμενίων και που έχει αναγνωριστεί διεθνώς, ωστόσο οι θύτες ποτέ δεν απολογήθηκαν για τα εγκλήματά τους. Παράλληλα, θα αποτελούσε και ύψιστη τιμή προς τη δραστήρια και μαχητική αρμενική κοινότητα της πόλης. Αν όχι τώρα, πότε; Αν όχι αυτή η δημοτική Αρχή, ποια; Κι όμως η πρόταση απορρίφθηκε ομόφωνα στην αρμόδια επιτροπή ονοματοθεσιών, απόφαση που επικυρώθηκε με αντίστοιχη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου μόλις προχθές! Να σημειωθεί εδώ ότι αντίστοιχη βούληση μετονομασίας της ίδιας οδού, υπό την εθνομηδενιστική έκφανσή της όμως, υπήρξε επί δημαρχίας Μπουτάρη, που είχε διατυπώσει την άποψη να μετονομαστεί σε οδό Κεμάλ Ατατούρκ! Ευτυχώς, δεν τόλμησε τότε να την υλοποιήσει.
Τη στιγμή που το πνεύμα του Οδυσσέα υποκαθίσταται από την ισχύ του Αχιλλέα, σηματοδοτείται το τέλος της διπλωματίας και αρχίζει ένας πόλεμος. Η έκβαση αυτού του πολέμου όμως, εκτός από την ισχύ των όπλων, συνήθως στηρίζεται και στην κατάλληλη προετοιμασία του διά της διπλωματίας, η οποία θα πρέπει να διαμορφώσει τις συνθήκες για τη διεθνή αποδοχή και τη στήριξη των δικαίων σου. Τα σκέφτομαι αυτά με αφορμή όσα ζούμε τους τελευταίους μήνες με την ολοένα και κλιμακούμενη προκλητικότητα της Τουρκίας. Δυστυχώς, η ελληνική διπλωματία δεν δείχνει να έχει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα, ούτε ακόμα και στους κύκλους των υποτιθέμενων συμμάχων και εταίρων μας, και αυτό φάνηκε με οδυνηρό τρόπο στην τελευταία σύσκεψη των ηγετών της Ε.Ε., κατά την οποία οι «φίλοι και σύμμαχοι» επέλεξαν να… χαϊδέψουν αυτόν που δυναμικά υπερασπίζεται τις έστω και ανιστόρητες, τις έστω και ενάντιες σε κάθε πτυχή του Εθνικού Δικαίου απόψεις του. Αντίθετα, περιφρόνησαν άλλη μία φορά τη φοβική νοοτροπία της Ελλάδας. Μια φοβική νοοτροπία που, δυστυχώς, δείχνει να έχει εμφιλοχωρήσει σε όλες τις θεσμικές δομές της πατρίδας μας.
*Δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης, «Θεσσαλονίκη Πόλη Ελληνική» [email protected]
