Φιλότιμη η προσπάθεια της κυβέρνησης να υποδυθεί τον ρόλο του ευαίσθητου οικολόγου, που ξαφνικά θα βάλει φρένο στην εκμετάλλευση ορεινών όγκων μοναδικού φυσικού κάλλους από τα αρπακτικά της «πράσινης ενέργειας».
- Από τον Γιώργο Χαρβαλιά
Μόνο που δεν πείθει κανέναν. Το πρόγραμμα «Απάτητα Βουνά» είναι αργοπορημένο, αποσπασματικό και αυθαίρετο ως προς τις επιλογές του, σε σημείο που σε κάνει να αναρωτιέσαι γιατί προέχει η «σωτηρία» του όρους Χατζή, που βρίσκεται στην εκλογική περιφέρεια του αρμόδιου υπουργού, Κώστα Σκρέκα, από εκείνην της Οθρυος ή της Οίτης.
Γενικώς… too little, too late, που λένε και στην Εσπερία, εκτός και αν το «φρένο» στα βουνά σχετίζεται με ένα άλλο φιλόδοξο «όραμα», δηλαδή, το… γκάζι στις θάλασσες.
Ήδη πληρώνουμε πολύ ακριβά την ανεξήγητη μανία της κυβέρνησης να «πρωτοστατήσει» παγκοσμίως στην απολιγνιτοποίηση, αχρηστεύοντας κοιτάσματα και εργοστάσια, στα οποία η πατρίδα μας διαθέτει σημαντικό συγκριτικό πλεονέκτημα! Ο «πιο καλός ο μαθητής», η… ταχέως αναπτυσσόμενη Ελλάδα του κ. Μητσοτάκη, πιάστηκε ολίγον κορόιδο από τους Γερμανούς, που την έβαλαν μπροστά να παριστάνει τον «λαγό», αλλά ξαφνικά πάτησαν φρένο με όλη τους τη δύναμη, γιατί διαπίστωσαν ότι οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας δεν μπορούν (σε αυτή τη φάση τουλάχιστον) να υποκαταστήσουν τις συμβατικές. Το αποτέλεσμα θα είναι εκτεταμένα «μπλακάουτ» και διαδοχικά «εγκεφαλικά» στους καταναλωτές, όταν θα παίρνουν τον λογαριασμό ρεύματος.
Όμως, ο Ελληνας πρωθυπουργός, απτόητος ως «ζηλωτής» της «πράσινης ηλεκτροκίνησης», θέλει τώρα να αποτολμήσει αυτό που κανένας από τους προηγούμενους δεν διανοήθηκε, παρά τις πιέσεις επιχειρηματιών, να υλοποιήσει: Πλωτά αιολικά πάρκα! Να ανοίγουμε το παράθυρο στο παραθαλάσσιο εξοχικό και να καμαρώνουμε τις ανεμογεννήτριες. Το νέο σχέδιο «ανάπτυξης υπεράκτιων αιολικών πάρκων» στις ελληνικές θάλασσες είναι το απόλυτο ανοσιούργημα. Πρωτίστως, περιβαλλοντικό και, δευτερευόντως, αισθητικό. Και αποδεικνύει την απόλυτη… τρικυμία που βασιλεύει στον εγκέφαλο όλων όσοι συμβουλεύουν τον κ. Μητσοτάκη προς αυτή την κατεύθυνση. Ή, ακόμη χειρότερα, την επιχειρηματική ιδιοτέλεια κάποιων, που έχουν πείσει τον Ελληνα πρωθυπουργό ότι θα κάνει την Ελλάδα…ηλεκτροκινούμενη Δανία του Νότου.
Μία κυβέρνηση που υπερηφανεύεται διαρκώς για τις επιδόσεις της στη μονοκαλλιέργεια του τουρισμού πώς είναι δυνατόν να χωρίσει το Αιγαίο σε «οικόπεδα» για να στήσει αιολικά πάρκα; Ήδη η εγκατάσταση ανεμογεννητριών στα βουνά της Ελλάδας, που γίνεται με ρυθμούς πολυβόλου, είναι εξαιρετικά αμφιλεγόμενη υπόθεση από περιβαλλοντικής απόψεως, ασχέτως αν οι μεγάλες «οικολογικές» οργανώσεις δεν μιλάνε, γιατί οι εταιρίες έχουν σπεύσει να τις βάλουν στο κόλπο. Το συνειδητοποιούν όμως όλο και περισσότεροι Ελληνες, γι’ αυτό η κυβέρνηση έστησε το σόου όψιμης ευαισθησίας με τα «Απάτητα Βουνά».
Τα αιολικά πάρκα θα μπορούσαν να μπουν -υπό όρους και προϋποθέσεις- σε κάποιες έρημες βραχονησίδες, όπως συνέβη στον Σαν Τζώρτζη ή και σε απομονωμένες βουνοκορφές κάποιων μεγαλύτερων κατοικημένων νησιών, με τη συναίνεση, ασφαλώς, του τοπικού πληθυσμού. Όμως, αυτό που επιχειρείται σήμερα στην Ελλάδα είναι φανερό ότι αποτελεί υπόδειγμα κατάχρησης, στρεβλής επιχειρηματικής πρακτικής και ασυγχώρητης πολιτικής ανευθυνότητας. Γιατί, μεταξύ άλλων, τα «τέρατα» έχουν συγκεκριμένο κύκλο ζωής λίγων δεκαετιών και δεν έχει βρεθεί μέχρι σήμερα τρόπος να ανακυκλώνονται.
Η διαχείριση των αποβλήτων αυτών είναι εξαιρετικά προβληματική και παραπέμπει ευθέως σε οργουελικές σκηνές από το μέλλον. Τώρα ο «οραματιστής» πρωθυπουργός, στο όνομα πάντα της «επιχειρηματικότητας», θέλει μέσα στα επόμενα… οκτώ χρόνια να εγκαταστήσει πάρκα ισχύος…1,5-2 GW, δηλαδή σχεδόν η μισή ηλεκτρική ενέργεια που παράγεται σήμερα από ανανεώσιμες να βγαίνει από τη θάλασσα!
Είναι απολύτως βέβαιο ότι αυτά τα φαραωνικά σχέδια ούτε συμβαδίζουν με τους κανόνες της απλής λογικής ούτε, βεβαίως, ποτέ θα υλοποιηθούν σε αυτά τα μεγέθη. Η ταχύτητα όμως με την οποία θέλει η κυβέρνηση να στήσει τις πλωτές ανεμογεννήτριες, μοιράζοντας θαλάσσια «φιλέτα» σε «επενδυτές», είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει σε εκτρωματικές καταστάσεις, με ανυπολόγιστες συνθήκες για το περιβάλλον. Και όλα αυτά για να εγκαταλειφθεί πάση θυσία το στοίχημα της ανακάλυψης υποθαλάσσιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου, που θα διέσωζε την ελληνική οικονομία, αλλά μπορεί να μας έφερνε σε αντιπαράθεση με τους απέναντι…
Ο νέος «εθνικός κλιματικός νόμος», που παρουσίασε ο Σκρέκας τον περασμένο Νοέμβριο, κηρύσσει τον… πόλεμο στα ορυκτά καύσιμα με τον πιο δογματικό τρόπο που συμμερίζονται μόνο οι «στρατευμένοι» επαγγελματίες της οικολογίας και το… ΜέΡΑ 25 του Βαρουφάκη!
Όμως, η υπόθεση των υπεράκτιων αιολικών σταθμών και, μάλιστα, για μία χώρα που αξιοποιεί τουριστικά τις θάλασσές της στο έπακρο, δεν είναι καθόλου απλή υπόθεση. Τα μοντέλα αυτά πιθανόν να ευδοκιμούν σε χώρες όπως η Αγγλία ή η Δανία, όπου οι περισσότερες παραλίες είναι κατάλληλες μόνο για να κολυμπούν μπακαλιάροι, αλλά στην περίπτωση της Ελλάδας θα αποδειχθούν καταστροφή για τον ενάλιο πλούτο, ενώ σε καμία περίπτωση δεν εξασφαλίζουν ενεργειακή επάρκεια.
Σε πλήρη σύγχυση, ο υπουργός Ανάπτυξης μιλάει για πλωτά (αγκυροδετούμενα) αιολικά πάρκα, που είναι πιο σύγχρονα, αλλά ο νόμος που έφερε ανανεώνει και τις προ 10ετίας αδειοδοτήσεις για τα σταθερού πυθμένα (πακτωμένα), όπως αυτό που κάποιοι ήθελαν να στήσουν μια ανάσα από την ακτή της Νέας Μάκρης.
Τα «πακτωμένα» αιολικά πάρκα απαιτούν υποθαλάσσια θεμελίωση, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται, αλλά και τα πλωτά, που είναι -υποτίθεται- φιλικότερα προς το περιβάλλον, χρειάζονται σταθμούς (hubs) διασύνδεσης στο δίκτυο. Μόνο η κίνηση με πελώρια ρυμουλκά, οι συνεχείς πτήσεις ελικοπτέρων, η μεταφορά προσωπικού και οι πλωτοί υποσταθμοί θα αλλοιώσουν ανεπανόρθωτα την εικόνα του απέραντου γαλάζιου στο Αιγαίο. Γιατί μην έχετε καμία αυταπάτη: Οι γιγαντιαίες μονάδες που έχει στο μυαλό της η κυβέρνηση δεν θα στηθούν έξω από τον Σκαραμαγκά. Στο κέντρο του Αιγαίου θα στηθούν, γιατί εκεί εντοπίζεται, βάσει ερευνών, το μεγαλύτερο αιολικό φορτίο. Ακόμη μία μικρή «λεπτομέρεια» που αφορά τα πλωτά αιολικά είναι ότι προϋποθέτουν καθορισμένη ΑΟΖ για να τοποθετηθούν έξω από το εύρος των χωρικών υδάτων. Και αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα για τη Βρετανία, τη Γερμανία ή τη Δανία, αλλά διερωτάται κανείς πώς ακριβώς έχει στο μυαλό του να το λύσει ο Μητσοτάκης. Μήπως κοινή συναινέσει με τους γείτονες;
